Stap 29: KFC

Ik voel me goed. Energie wordt elke dag meer, conditie wordt aan gewerkt. Klaar voor het laatste stapje. In Maastricht hadden we een afspraak voor de bestraling. Nog een keer geinformeerd worden over het hoe en waarom. Voor mij is het wel duidelijk, ik ben borstbesparend geholpen, ondanks dat ze nu niets meer vinden, vind ik bestraling als preventie wel een fijn gevoel. De arts is een hele prettige man. Ook weer een Belg (ik heb wat met onze zuiderburen) en erg duidelijk qua uitleg. Omdat de resultaten van de operatie zo goed waren, vindt hij voor mij een basis pakket voldoende. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Een basis pakket bestaat uit 15 bestralingen, dit is de minimale hoeveelheid die ze geven. Ik spring bijna een gat in de lucht, 15x is gewoon 2 weken minder als waar ik tot op heden rekening mee heb gehouden. Dat betekent 2 weken eerder klaar, over een kleine maand al!!

Na dit geweldige nieuws nog even vlug een CT scan zodat de lijnen voor de bestraling aangetekend kunnen worden. Ik voel me net zo'n levende schietschijf nu.

Omdat het toch weer een meevaller is, roepen manlief en ik feestje!! Mijn man vindt een etentje bij KFC wel toepasselijk. We zijn hier sinds dit hele avontuur al vaker gaan "eten". De KFC ligt naast het ziekenhuis in Sittard en als ik me goed voelde is dat al vaker een reden geweest om dit te vieren. Dus ook nu op de weg naar huis via Sittard een omweg naar de KFC. We lopen naar binnen, tenminste dat willen we, maar de deuren gaan niet open, Ik kijk op de deur en zie dat ze pas om 11 uur open gaan. Dat is over 10 minuten. Ik voel me redelijk opgelaten wie gaat er nu om 11 uur (in de ochtend!) al iets eten bij een fastfood restaurant. Maar ja we zijn er toch en we zijn niet de enigen die wachten tot de deuren open gaan. Met een kipnugget in de hand hebben we weer getoost op het leven. Volgende week vrijdag is de eerste bestraling een feit.
Fry 'em up baby 🍗👍🏼