Stap 28: Belgische bubbels

Een paar dagen geleden had ik de controle afspraak bij de chirurg. Het is een wonderlijke man van Belgische afkomst. Hij heeft de bijzondere gewoonte om je geen hand te geven als je binnen komt, je nauwelijks aan te kijken in het gesprek en vooral heel druk, met één vinger, te typen. Door zijn naam noem ik hem in gedachten Alfred Jodocus Kwak. Toch voel ik me op mijn gemak bij hem, hij is lekker direct en heeft een fantastische beeldspraak.
Nou ik kwam dus binnen en mocht me meteen uitkleden want hij was benieuwd hoe de littekens eruit zagen. Daar was hij erg tevreden over en ik ook. Tijdens het aankleden hoorde ik hem al weer frevent op zijn computer typen en moest ik stiekem lachen. Toen ik kwam zitten stak hij zijn hand uit. Ik wist even niet wat er gebeurde. "Awel zunne, gefeliciteerd he mevrouw. Ik zou als ik u was vanavond een fleske opentrekken" zei hij heel enthousiast. Hij maakte nog net geen dansje, maar het plezier droop er van af. De chemo had de hele tumor volledig vernietigd. Dus het weefselonderzoek was ook 100% schoon. Super nieuws!
De chirurg legt uit waarom hij zo blij is. Volgens hem zag het er in augustus allemaal veel slechter uit. Toen was het helemaal niet zeker dat de tumor überhaupt zou reageren op de chemo. Daarnaast was een borstamputatie toen nog veel waarschijnlijker door mijn leeftijd, de agressiviteit van de tumor en de grootte. Met glunderende ogen en een stralende lach zegt de chirurg "awel en kijk nu eens waar we nu staan, zeker en vast een veel betere uitslag. Zo goed dat ik u pas over een jaar terug hoef te zien voor een nieuwe mammografie".
Ik heb me in augustus helemaal niet gerealiseerd dat er zo over gedacht werd. Misschien maar goed ook. Ik ben erg blij met mijn Belgische chirurg en deze uitslag en heb die avond maar een fles bubbels opengetrokken en geproost op hem en op het leven. Proost!! 🍾🥂