Stap 25: 1000x dank

Het moet toch even van mijn hart. Sinds ik kanker heb ben ik me echt gaan realiseren hoe dankbaar ik mag zijn met de mensen om me heen. Het zijn er teveel om allemaal te benoemen, maar de belangrijkste zijn:
Allereerst mijn man: hij gaat, zonder te klagen, altijd overal met me mee. Hij is mijn steun en toeverlaat, mijn maatje. Zonder hem was dit veel (nog) moeilijker geweest.
Mijn ouders en mijn zus: we wonen best ver van elkaar. Mijn moeder belt me om de andere dag gewoon even om te vragen hoe het gaat. Mijn zus belt regelmatig en is een keer mee geweest tijdens de chemo, gewoon om een gevoel te krijgen.
Mijn 4 beste vrienden: met z'n zessen hebben we het al een keer eerder doorstaan en we doen het nu weer met z'n allen.
Mijn collega's: die blijven me kaartjes, apjes en mailtjes sturen. Ze vergeten me niet. Ik voel me zo gewaardeerd.
Mijn fysiotherapeut: een geweldig mens, ze weet precies hoe ze me moet aanpakken (niet te soft), naast fysiek bezig zijn is ze ook een luisterend oor, mede dankzij haar ben ik deze periode zo actief mogelijk door gekomen.
Jullie als lotgenoten: ik geniet van jullie reacties en warme woorden, jullie begrijpen echt hoe het is.

Eigenlijk is het erg dat je je pas op deze momenten realiseert hoe goed je het hebt, maar beter nu dan nooit. Bedankt allemaal, elk van jullie maakt het leven nog een stukje mooier!!!! 👍🏼❤️