Stap 24: positief is makkelijker

Lieve San, wat goed dat je dit uitspreekt! Het is inderdaad lastiger voor mensen als het even niet goed gaat, of als je slecht nieuws hebt gehad. De ‘inhoud’ is dan makkelijker dan het gevoel hanteren dat het gewoon een k-situatie is. Hopelijk helpen wij daarbij hier. En al is er maar 1 iemand in dit hele proces waar je wel mag schuilen en even niet dapper hoeft te zijn... is dat er toch maar 1! Koester die. Je bent en blijft een sterke vrouw, ook als het even niet zo voelt! Liefs! X

Hoi San,
Ik ervaar precies hetzelfde. Ik snap hoe jij je voelt. Het gaat nu met mij ook wat minder goed maar als ik dat zeg tegen mensen dan weten ze niet wat ze moeten zeggen en worden het inderdaad kortere gesprekken. Blijf gewoon zeggen wat jij wilt. Liefs, Mama70

Hi, heel herkenbaar! Bovendien, als je je positief gedraagt, dan krijg je allemaal complimenten hoe sterk je bent, is natuurlijk altijd welkom! Als je minder of niet positief bent krijg je allemaal ongevraagde adviezen van: ' zo moet je niet praten, als je positief bent dan heb je meer kans om te genezen (alsof 't je eigen schuld is, als je 't niet gaat redden!), iedereen gaat zich bemoeien wat je allemaal moet doen of laten, tot hele diëten aan toe! Ik heb ook geen zin om de paniek die toeslaat bij de meeste nabije personen, waar ik dus de aanleiding/verantwoordelijk voor ben ook nog eens te dragen. Dus, positieve houding als gewoonweg 't handigste! 

Lieve San. Ik vind je het juist dapper van je als je durft te zeggen dat het een keer niet zo goed met je gaat. Open zijn vind ik juist sterk zijn. Suc6 met alles. Groetjes Bibi

Hoi San,
De signalen zijn bekend.
Als vrijwillig financieel hulpverlener voor ouderen leef ik me in  in de problemen van  de hulpvragers.
Wanneer ik zo nu en dan een klein beetje van mij zorg / angst laat blijken, wordt dit niet vaak opgepakt.
'Je bent altijd zo positief' hoor ik dan'.  En 'Met jouw instelling  red je het wel'
En men gaat weer verder met de eigen problemen...
Vorige week weer halfjaarlijkse bloedafname. Vrijdag de uitslag. Altijd spannend.
Gelukkig heb ik een lieve echtgenote, die me pas na de operatie na de operatie in 2015 leerde kennen.
Zij vond het echter geen beletsel om samen te gaan trouwen (juni 2014)
Hartelijke groet, André.

Het is het vreemdste wat ik in mijn leven heb meegemaakt ,voor ik bekent had gemaakt dat ik en mijn twee broers  kanker hebben was het elke avond als ik thuis kwam van mijn werk spannend wie er nu op visite was en had meegegeten. Ons huis was de buurt super, kon je voor alles terecht leuke dingen ,nare dingen er was altijd een luisterend oor. even op de kinderen passen kom maar geen probleem. Ik dacht dat het geen probleem was als ik eens wat vervelend nieuws had. Nou dat was een domper eerste klas vanaf die dag komt niemand meer en als er iemand komt dan komen ze als ze zeker weten dat ik niet thuis bent. één stel komt nog wel maar die man heeft ook kanker. Ik heb volgens mij, mijn vrouw overbelast met dit probleem en loop ik nu bij een psycholoog  gewoon lekker uithuilen in het begin erg moeilijk maar het helpt erg goed en je belast niemand.

Hoi San,
Al ben ik pas recent hier, is jou verhaal heel erg herkenbaar. Dank je voor het delen - ik voel me een beetje minder alleen met mijn soms negatieve worstelingen. Ik wens ons allemaal moed, ook in die wat donkere momenten. 

Ook wij hebben deze ervaring. Ik ben na 7 jaar mondkanker  nog steeds positief al weten we al  jaren  dat ik ongeneeslijk ziek ben. Maar sommige kennissen komen niet meer. Als ik een keer zei dat ik  een slechte dag heb zie je ze schrikken. Iemand  vertelde via een telefoon gesprek dat ze het niet aan kunnen, dus kwamen ze niet meer. . Ik ben niet zielig , ik heb alleen pech gehad door kanker te krijgen. Ik praat er erg makkelijk over ook dat wordt niet door iedereen geaccepteerd. Je moet schijnbaar zielig zijn als je kanker hebt. 

Dank jullie allemaal voor je reactie. Het is heel fijn om te ervaren dat ik niet de enige ben die hier tegen aan loopt. Ik hou het er maar op dat anderen niet weten wat ik doormaak en daarom kan ik hun reactie wel enigszins begrijpen. Leuk is het nog steeds niet, maar kanker krijgen is ook niet leuk. Ik word er wel sterker van. Ik gun jullie allemaal hetzelfde groei proces. Veel sterkte allemaal 🍀

Hallo San, ik herken je verhaal, vooral dat van je zelf forceren om het voor andere mensen draaglijk te houden dat jìj ziek bent. Klinkt vreemd, maar daar komt het denk ik wel op neer. En als je je forceert voelt dat helemaal niet goed.
Ik merk dat veel mensen het op prijs stellen dat ik open ben over mijn ziekte - uitgezaaide prostaatkanker - , dat ze het moeilijk hebben met de prognose - gemiddelde levensverwachting enkele jaren - maar dat ze er over kunnen praten zolang ik er zelf positief in sta. En mij/ons gezin veel liefde en steun geven. Maar ook, dat het bij de meeste lastig wordt als ik in een dip zit en dat uit; dan weten ze even niet meer wat ze zeggen moeten.
En dat is ook heel lastig. Dat lukte mij voorheen ook lang niet zo goed als nu, nu elke dag weer er aan herinnerd wordt hoeveel waardevols ik in mijn leven heb, wat echt belangrijk is en dat het niet gek is om tegen iemand te zeggen dat ik van hem of haar houd. Gelukkig heb ik een aantal hele goede vrienden die een tandje bij zetten als ik het lastig heb. Dus daar ga ik dan naar toe en tegen de anderen zeg ik alleen maar dat het even wat minder gaat.
Het blijft zoeken naar hoe ik zo dicht mogelijk bij me zelf blijft - want dat is, denk ik,  essentieel - en in de rollercoaster waarin ik zit is alles vooralsnog helemaal nieuw (voor mij nu 9 maanden). Het is een nieuwe levensfase waar ik halsoverkop in terecht gekomen ben en nu mijn weg in aan het zoeken ben. En jij ook, zo te zien, en ook met open vizier (maar soms even niet). Rob ("CLFV" zag ik achter op een tshirt staan: c'est la fucking vie; en zo is het).