Stap 23: F*#^%k

Sorry voor mijn ongenuanceerde titel maar heb het even helemaal gehad. 3 weken na mijn laatste chemo gaat het alleen maar berg afwaarts. Ik kan momenteel niet eens een paar honderd meter lopen want dan ben ik helemaal afgebrand. Ik heb ineens dikke voeten en benen. Mijn arm en buik spieren melden zich meteen wanneer ik gewone dingen als stofzuigen en was opvouwen doe.
Gisteren was ik voor een info gesprek over de hormoonbehandeling bij de oncoloog. Ik moest ook bloed laten prikken en had verwacht dat voor de eerste keer mijn bloedwaarden niet in orde zouden zijn. Zoals ik me nu voel, zo futloos en totaal geen energie, heb ik me tijdens die afgelopen 8 chemo kuren nooit gevoeld. Tot mijn grote verbazing waren alle waardes goed. Maar waarom voel ik me dan zo belabberd en heb ik ineens bijwerkingen die ik voorheen niet had. De arts kijkt me begripvol aan en zegt dat hij het heel vervelend vindt maar dit zijn typische dingen voor de taxotere kuur. Zaken die waarschijnlijk ook nog wel een tijdje (maanden!!!) aan kunnen houden. Eigenlijk kwam het er op neer dat ik tot op heden geluk heb gehad, dat ik er zo goed doorheen ben gefietst. Alleen nu heeft mijn fiets twee lekke banden en het stuur is ook afgebroken.
Lekker dan zo net voor je vakantie!! Met pijn in mijn hart hebben we dan ook besloten om niet te gaan. Het heeft geen zin om 800 km te rijden en dan niets te kunnen doen. Na elke inspanning moeten bijkomen op de hotelkamer. En het risico lopen dat dat bijkomen wel eens een paar dagen kan duren. Je kunt je voorstellen dat er wel een paar krachttermen voorbij zijn gekomen 😡😤. We hadden ons hierop zo verheugd, zeker omdat onze vakantie in september ook al niet door was gegaan. Maar ja wat doe je eraan? Rustig aan banden plakken en nieuw stuur op de fiets. Daarna opnieuw op de fiets springen en doorgaan. Wanneer deze ellende voorbij is gaan we het dubbel en dwars inhalen!