Als angst met ons mee loopt

De angst is er,soms zacht, soms overweldigend. Angst om wat komt, om wat we verliezen, om elkaar.

De angst loopt met ons mee. Soms stil op de achtergrond, soms zo dichtbij dat ze haast voelbaar is in de kamer. Ze is er bij elke controle,elke scan,bij elke blik op een uitslag, bij elk moment dat Frits iets voelt in zijn lichaam, en als hij er mentaal helemaal door heen zit.

We proberen haar niet te negeren, want dat lukt toch niet. Angst hoort nu bij ons leven.Ze laat ons zien hoe kostbaar alles is, hoe belangrijk het is om te leven, te voelen, bij je dierbaren te zijn, te zeggen wat er toe doet.

Voor Frits is de angst een schaduw die hem overvalt, onverwachts en zéér intens.Voor mij is het vaak de gedachte aan later,aan alleen zijn.We praten er over,soms voorzichtig,soms met tranen. En telkens weer merken we dat we niet alleen zijn in dat gevoel.

De ziekte raakt niet alleen het lichaam maar ook het hart, onze rust,onze plannen,ons dagelijks leven,en onze lieve dierbaren.

De angst is er.Maar ook de liefde, warmte en diepe verbintenis die we samen hebben. 
 

En zolang we elkaar hebben ,mag ze mee lopen, maar wij bepalen de richting💛