Over mij

Mijn relatie is uit! De relatie begon in oktober 2019 en een maand later moest ik vertellen dat ik longkanker had voor de tweede keer. De eerste keer was in 2016 en toen ben ik succesvol behandeld. Wat het compliceerde was dat mijn partner zijn vrouw had verloren 2 jaar geleden aan kanker, ook in het AvL, waar ik onder behandeling ben. Ik heb toen meteen gezegd, als je wilt afhaken, begrijp ik dat heel goed. Maar hij gaf aan dat niet te willen. Nu gaat het prima met mij, ben onder behandeling en dat gaat de goede kant op. In januari en februari had ik echter veel vocht achter mijn longen, waardoor mijn conditie heel slecht was en ik veel pijn had. Ik zag aan mijn partner dat hij het heel moeilijk vond om mij pijn te zien lijden. Vooral tijdens die momenten heb ik regelmatig aan mijn partner gevraagd, hoe hij alles ervaarde en als hij wilde stoppen ik dat helemaal begreep. Hij gaf herhaaldelijk aan, nee ik heb het allemaal al een keer meegemaakt, er zijn geen verrassingen, je hoeft je geen zorgen te maken. Net toen het allemaal beter ging, brak de Corona uit en ging ik in quarantaine. We woonden niet samen,dus dat betekende 1,5 meter contact en dus geen intimiteit meer. En geen intimiteit is niet alleen fysieke afstand maar wordt ook mentale afstand. Het bleek toen ook dat het feit dat ik ongeneselijk ziek ben en wellicht nog een paar jaar te leven heb, maar daarvan waarschijnlijk ook nog een deel met ziekbed toch een veel grotere impact op hem had dan hij mij ooit had verteld. Dit alles werd te ingewikkeld en de relatie werd beëindigd. 

Maar nu de reden van mijn blog. Ik heb mijn partner ontmoet op een datingsite. Nu met Corona is dat natuurlijk veel lastiger, maar ik denk ook dat er niet snel een man een relatie aan gaat met iemand die ongeneselijk ziek is en misschien nog 2 of 3 jaar te leven heeft. Dat is de levensverwachting die ik heb. Met nog een ziekteproces en misschien steeds meer bijwerkingen van de behandelingen. 
 

Dus ik dacht misschien moeten we een Tinder AvL app op richten! Of een Kanker Tinder app, moet nog wel een leukere naam voor komen, ideeën welkom, want wat is nu leuker om de tijd die je nog hebt door te brengen met een leuke man of vrouw. Voor mij betekent dat reizen, lekker eten en drankje doen, theater, film, festival en natuurlijk fysieke maar vooral ook mentale intimiteit. Oké met Corona zul je daar misschien nog mee moeten wachten of andere oplossingen verzinnen maar je kunt elkaar in ieder geval leren kennen. Je begrijpt allebei wat ziek zijn betekent. Je zit in hetzelfde schuitje. Je weet wat het betekent om moe te zijn, even geen zin te hebben, slechte uitslagen ontvangen etc. etc.  Aan de andere kant leven mensen met kanker vaak veel meer in het Nu! Kunnen meer genieten van de kleine dingen, leven bewuster met de tijd die ze nog hebben. Ik heb heel veel lieve vrienden en familie en vind het heerlijk om alleen te zijn, maar voor mij zou een lieve partner mijn kwaliteit van leven zeker vergroten. Hoe denken jullie hierover?