Mijn seksuele ontwikkeling thuis na de operatie (verwijdering van mijn prostaat)..

Mijn seksuele ontwikkeling thuis na de operatie.

En dan kom je thuis na een ziekenhuis opname van ruim een week. Gelukkig zonder katheter. Flink verzwakt, onvruchtbaar, impotent, incontinent, een dikke luier in de broek en als klap op de vuurpijl een balzak zo groot als een grote appel. Gelukkig heb ik geleerd te praten over al deze ongemakken. Bij mijn vrouw voelde ik me veilig om bij al deze zaken mijn kwetsbaarheid te tonen en te benoemen. Ik voel me dan ook altijd tot op de bot geaccepteerd. Ze was blij dat ik weer thuis was en dat ze voor me kon zorgen. Het is deze liefde die mij vanbinnen weer deed verwarmen. En wat waren we blij dat de kanker succesvol was weggenomen. 

Een erectie draagt bij tot een gezonde penis.

De eerste zes weken mochten we geen gemeenschap hebben. Eerst moest alles maar eens genezen. Bijkomend voordeel was dat mijn libido was gedaald tot onder nul. Samen leren omgaan met de gezwollen balzak en het toedienen van de anti trombose injecties. En dan die luiers. Van het ziekenhuis had ik een tas vol luiers meegekregen. Grote witte luiers. Samen keken we naar alternatieven inlegverband. En waarachtig er zijn echte mannen verbanden. Zwart, beter gevormd en in diverse maten. Wat was dat een opluchting. Ook had ik de nodige viagra pillen meegekregen om de bloedsomloop te bevorderen en daarmee het genezingsproces. Dus niet om een erectie te verkrijgen. In het ziekenhuis werden alle lotgenoten dringend aangeraden om direct met penistherapie te beginnen. Voor een gezonde penis dienen de zwellichamen regelmatig worden gevoed met bloed en zuurstof. Derhalve is het verkrijgen van een erectie essentieel voor de gezondheid van de zwellichamen/penis. Deze boodschap had ik wel goed begrepen. Want de nachtelijke erecties had ik sinds de operatie niet meer gehad. Ook dat was van mij afgenomen. Alles bij elkaar voelde ik me verslagen als man. De behandeling was zover geslaagd. Daar was ik natuurlijk blij mee. Maar wat was er overgebleven van mijn manlijkheid? Ik voelde me letterlijk diep in mijn kruis getast. Mijn manlijke trots was zo goed als verdwenen. Ik voelde me verloren. Als ik buiten was, had ik het idee dat niemand meer naar mij keek. Logisch toch, wat heb ik als man nu nog te bieden. Ik ben toch als gehavend man niet meer interessant voor deze wereld. Ik werd overrompeld door onzekerheid en twijfels. Mijn eigenwaarde brokkelde af. Komt het allemaal nog wel goed? Bij de minste beweging en druk op mijn buik liep de urine al in mijn luier. Met de verse herinneringen van mijn bezoeken aan de bekkenbodentherapeut probeerde ik actief die spieren te gebruiken. Ook moest ik oefeningen doen om een nog beter controle op mijn bekkenbodemspieren te krijgen. Ik kreeg het advies om voortaan zittend te plassen. Dan kun je je beter ontspannen. Het was alsof ik weer opnieuw moest leren plassen. Wat voelde ik me klein. Het was alsof ik mijn eigen lijf niet meer kende. 

Dan maar met een vacuümpomp...

Ik moest vertrouwd raken met mijn lijfelijke veranderingen. Met mijn opgezette balzak tussen mijn benen en een spontane lekkende penis bij de minste druk op mijn buik voelde ik me verloren. Ik had tijd nodig om mijn situatie te accepteren. Ik maakte me zorgen. De zenuwen waren gespaard bij de operatie maar hadden toch tijd nodig om te herstellen. En zenuwen herstellen zich heel langzaam. Ik moest het allemaal maar voor lief nemen. Mijn seksuele toekomst was onzeker geworden. Ik miste onze intimiteit. Ik voelde me gehandicapt. Wat had ik mijn partner nog te bieden. Ik moest geduld hebben. Oefenen en oefenen met de bekkenbodemspieren. Als ik de deurknop pakte, als ik door mijn hurken ging, als ik bukte, als ik me uitstrekte, als ik ging zitten, als ik moest gapen, als ik moest niezen. Telkens weer nadenken, eerst die spieren aantrekken. Mijn verlangen om geen inlegverband meer te dragen was groot. Het motiveerde mij om daarmee te blijven oefenen. Ik wilde geen luier dragen en daar had ik veel voor over. Zo kon ik werken aan mijn incontinentie. Maar voor mijn erectieherstel was dat een ander verhaal. S ’morgens probeerde ik met stimulatie wat stijfheid te krijgen in mijn penis. Maar wat ik ook deed, er gebeurde niets. Wel voelde ik opwinding. Het was toen ook voor het eerst in mijn leven dat ik een orgasme kreeg zonder erectie. Iets wat ik eerder voor onmogelijk had gehouden. Toch maakte ik me zorgen om de gezondheid van mijn zwellichamen. Ik had toch een dood vogeltje tussen me benen hangen. Geen beweging in te krijgen. Ik zal de zwellichamen toch moeten trainen. Ik ging zoeken op internet. En ik vond de website “De Paarse Keizerin”. Daar vond ik eerlijke en waardevolle informatie. Zo kwam ik op het idee een vacuümpomp te gebruiken. Na wat vooronderzoek zocht ik samen met mijn vrouw naar een goede medische elektrische vacuümpomp en heb deze direct besteld via internet. Mijn balzak was inmiddels wat geslonken. Samengingen we aan de slag met de pomp. Ik voelde schaamte. De pomp deed zijn werk wel maar wat is het in het begin een geklungel. Liggend op bed bediende mijn vrouw de pomp. Met enige humor probeerde we mijn lid te vergroten. We hadden natuurlijk nog geen handigheid. We klungelde wat aan en uiteindelijk hadden we toch succes. Mijn penis stond rechtop in de vacuümbuis. Ik voelde trots. Deze status had ik al een tijd niet meer ervaren. Het was voor mij de bevestiging dat er nog leven in zat. Mijn vrouw was ook blij. Ik dacht, met deze pomp kan ik mijn penis gezond houden, zolang mijn penis niet vanzelf stijf wordt door masturberen. Na een aantal keren kon ik de pomp ook zelf bedienen. Dat gaf me rust want ik kon het daardoor alleen doen. Ik kreeg zo meer privacy. Want als ik de vacuümpomp gebruik en alleen ben, hoefde ik me ook niet opgelaten te voelen. Gelukkig kreeg ik hiervoor begrip en alle ruimte van mijn lief. Ik besloot om dagelijks de pomp te gebruiken. Soms deed dat vaak vlak voor het slapen gaan. En omdat we altijd samen gaan slapen keek mijn vrouw soms toe. Langzaam werd zo mijn schaamte steeds minder. Ze motiveerde mij zelfs en toonde respect voor de inspanningen die ik deed omwille van de gezondheid van mijn penis en het herstel van mijn erectie. De zes weken waren inmiddels verstreken en we zouden weer gemeenschap mogen hebben. Maar mijn penis was nog lang niet voldoende in conditie. Om te kunnen penetreren zouden we gebruik maken van de vacuümpomp.

Ik kon weer penetreren.

Zo begon een nieuwe fase van onze seksualiteit. De vacuümpomp werd onderdeel van ons vrijen. Maar wat voelde ik me gehandicapt. Als we intiem zijn dan werken we gewoonlijk langzaam naar een hoogtepunt voor ons beide. Orgasmes bleven dan ook maar zelden uit. Om daarna lekker gearmd in slaap te vallen. Zo ontwikkelde we samen een patroon in het vrijen. Dat voelt dan heel vertrouwd. De vacuümpomp hoorder hier niet bij. Langzaam kwam mijn verlangen naar intimiteit weer terug. Maar mijn penis wilde daar nog niets van weten. Na het hoogtepunt van mijn vrouw was ik aan de buurt. De pomp lag al klaar en werd dan zorgvuldig over mijn penis geschoven. Met het langzaam pompen werd mijn penis groter. Ja zelfs groter dan ik gewend was. Daar werd ik wel blij van. Bij voldoende stijfheid werd de siliconen cockring langzaam van de pompbuis geschoven en om mijn penis gebracht. Dit was allesbehalve prettig. De elastische cockring valt met een klap op de penis en klemt deze volledig af. Vervolgens hangt de penis als een harde wortel los aan je lijf. Mijn penis was hierdoor wel groter dan normaal en had van zichzelf voldoende stijfheid voor penetratie. Want onder de cockring wordt, de wortel (aanhechting aan je lijf) van je penis, niet stijf gehouden. Toch gaf het de mogelijkheid tot penetratie met als resultaat een orgasme. Wat was ik verheugd bij dit nieuwe gevoel. Het orgasme was anders maar toch heel fijn. Onze vrijpartij (en het verkrijgen van mijn orgasme) was daarmee wel heel mechanisch geworden. Maar met de nodige kunst en vliegwerk konden we weer penetratie seks hebben. Deze ervaring was voor mij heel belangrijk om me weer waardig te voelen bij het vrijen en het vertrouwen in mijn eigen penis. Uiteraard was hiermee ons vrijen enorm veranderd. Het vroeg van ons beide een groot aanpassingsvermogen. En dat is na zoveel jaren samen niet eenvoudig. Gelukkig konden we er goed over praten. En gingen we daarbij de humor niet uit de weg. 

Wat verlang ik naar die totale controle over mijn penis!

De tijd verstreek en het zenuwweefsel begon bij mij zich langzaam te helen. Zenuwen die regelmatig worden geprikkeld zouden immers sneller genezen. Door opwinding is er meer bloeddoorstroming en daarmee meer zuurstof. Anders gezegd, alles wat aandacht krijgt groeit. Een enkele keer lukte het mij om een erectie te verkrijgen door eigen stimulatie. Wat verlangde ik weer terug naar die tijd dat ik op commando mijn erectie kon verkrijgen. Totale controle over mijn penis. Al vroeg was mij verteld dat de kans op volledig herstel van de potentie heel klein is. Maar dat ik erop mocht vertrouwen dat na 2 tot 3 jaar een herstel van 70% mogelijk zou moeten zijn. 

Onze seksualiteit stond behoorlijk op z’n kop. Het verkrijgen van een erectie zonder vacuümpomp bleef moeizaam. En wanneer ik een erectie had, hield deze maar kort stand. Volstrekt onverwacht kon de erectie weer wegvallen en was het een heel gedoe om de erectie weer te herstellen. Slechts een geluid of onverwachte beweging was voor mijn penis al voldoende aanleiding om de kop te laten hangen. Het duurde dan ook niet lang dat mijn vertrouwen in mijn erectie een deuk opliep. Als we gingen vrijen kon ik de zorg over het behoud van mijn erectie niet loslaten. 

We besloten maar eens samen een bezoek te brengen aan de huisarts. Ik had nog weinig vertrouwen in het herstel van mijn potentie en was van mening dat onze seksuele relatie behoorlijk onder druk stond. Ik voelde me onmachtig en heel onzeker over het herstel. Het feit dat we er samen goed over konden praten en dat ik alle begrip kreeg van mijn partner was een welkome troost voor mij. Maar hoe dan ook ik wilde niet inleveren op onze seksualiteit. Ook het masturberen ging moeizaam. Bij de huisarts kregen we het advies om een bezoek te brengen aan een seksuoloog. We kregen op een briefje twee namen van professionele seksuologen die in onze regio werkzaam waren. Door beide websites te bekijken maakte we een keuze. Voor de intake waren vier consulten gepland. Volgens de verzekeringen is seksualiteit een luxe en worden de kosten in principe niet door hun vergoed. Een eventuele vergoeding is afhankelijk van de diagnose van de seksuoloog. En deze diagnose wordt bepaald aan de hand van meerdere consulten die voor eigen rekening waren. Ik bespaar je de details maar ik was enorm afgeknapt over de handelswijze. Het had veel geld gekost en het geadviseerde plan-van-aanpak was voor mij allesbehalve concreet. Zonder enige vergoeding en met nog zo’n 8 consulten te gaan zou het nog een vermogen gaan kosten. Ik was boos en heel teleurgesteld. Mijn vertrouwen in de behandeling was volledig weg. Ik besloot om samen met mijn partner de mouwen op te stropen en er het beste van te maken.

Voorheen stond bij het vrijen mijn vrouw op de eerste plaats. Mijn vrouw heeft altijd een lager libido gehad en dat zorgde ervoor dat ik meestal het initiatief nam. Het was voor mij altijd weer een spannende uitdaging om ook mijn vrouw enthousiast te maken voor een lekkere vrijpartij. Iets wat we beide al lang hebben geaccepteerd. Een enkele keer neemt zij het initiatief. En dat ervaar ik dan weer als een groot geschenk. Ons vrij patroon was dan ook gebaseerd op eerst haar te verwennen en dan ik. Maar dit patroon konden we niet langer handhaven. Mijn penis was niet in staat om lang de erectie vast te houden. Het gebeurde dan ook regelmatig dat mijn vrouw tot een hoogtepunt kwam en ik niet. Daar voelde we ons beide niet goed bij. We moesten de volgorde aanpassen. Eerst ik en dan zij. Maar dat waren we niet gewend. En gelijktijdig een orgasme ervaren was en is bij ons altijd een zeldzaamheid geweest. Het lijkt allemaal eenvoudig maar voor ons was deze omschakeling heel moeilijk. De vertrouwde manier van vrijen moesten we loslaten en we moesten een nieuwe manier/volgorde gaan verkennen. Zowel ik als mijn vrouw voelde ons daarbij ongemakkelijk. Soms moet je dingen maar gewoon doen. En jezelf de tijd geven om eraan te wennen. Zogezegd, zo gedaan. Na verloop van tijd groeide het vertrouwen en konden we beide weer volop genieten van het vrijen. Mijn erectieherstel verliep voortvarend. Door het regelmatig masturberen werkte ik aan de conditie van mijn zwellichamen en merkte ik dat ik steeds beter de erectie langer kon vasthouden. Zo konden we langzaam onze oude vrijepatronen weer oppakken. Wat voelde dat weer vertrouwd en wat was ik dankbaar voor dit herstel.

Het orgasme is toch anders…..

Ik ervaar dat de orgasmes wel anders zijn geworden. Voorheen kon ik heel erg genieten van de oplopende spanning bij de aanloop van een orgasme. Ik kon mezelf bedwingen om dit gevoel wat langer vast te houden alvorens tot een ejaculatie te komen. Des te hoger de spanning des te fijner de ontlading bij een ejaculatie. Om vervolgens helemaal op te gaan in de ontspanning na het hoogtepunt. Nu voelt dat anders. Deze spanningsopbouw ervaar ik niet meer. Ook het gevoel bij een ejaculatie voel ik niet meer. Daarmee ervaar ik dat de aanloop naar een orgasme een stuk korter is geworden. Op de website van de Paarse Keizerin wordt het orgasme beschreven in drie fasen. Na een prostaatoperatie zijn de eerste twee fasen weggenomen. Slechts de derde fasen van het orgasme heb je nog. Het derde deel vindt plaats in je hersenen. Deze fase zal doorgaans niet zijn afgenomen. Ook de spierspanningen in je bekkenbodem zijn niet veranderd. Je bekkenbodemspieren spelen namelijk een grote rol bij het orgasme. Al met al ervaar ik daardoor een andere orgasme als voor de operatie. Het orgasme is wisselend in intensiteit, zoals ook voor de operatie maar hij duurt wel veel korter. Ik ervaar dat de tijd van spanningsopbouw veel korter is. En dat daarmee het orgasme ook korter duurt. Maar het eindgenot is er niet minder onder. Wat ook nieuw voor mij was, dat ik voor het vrijen de blaas absoluut leeg moet hebben. Anders is de kans groot dat er urine vrijkomt bij het orgasme. En dat vind ik zelf heel naar en vies. Bij manuele stimulatie door mijn partner had ik eerder regelmatig urineverlies. Het lukte mij gewoon niet om dan tijdens de stimulatie mijn bekkenbodemspieren aan te spannen. Ik schaamde me dan en voelde me opgelaten. Het heeft ons ertoe gebracht altijd een handdoek bij de hand te houden. Nu ga ik voortaan eerst goed leegplassen alvorens we gaan vrijen. Mijn lieve echtgenoot heeft hier overigens nooit een probleem van gemaakt. Ik ben heel blij en tevreden hoe het nu gaat. Mijn onzekerheid en schaamte nemen langzaam af. Hierdoor durf ik weer steeds vaker het initiatief te nemen en mijn partner te versieren in bed.

2,5 jaar na de prostaatverwijdering…..

Nog steeds is mijn erectie kwetsbaar wanneer we vrijen. Zo kan mijn opwinding/erectie tijdens het vrijen plotseling wegvallen.  en blijft het een worsteling om deze weer te herstellen. Voor de operatie had ik zeer zelden last van een erectiestoornis bij het vrijen. Op dit gebied heb ik dus wat ingeleverd en waardeer ik mijn herstel op 90%. Bij het masturberen ervaar ik geen erectiestoornis meer (herstel 100%). Daarmee heb ik mijn penis weer na alle tevredenheid onder controle. Een harte wens die in vervulling is gegaan. Daarmee is onze seksuele relatie ook weer helemaal hersteld. 

Ik draag nu geen inlegverband meer. Slechts ingeval van hoge vermoeidheid, voel ik soms wat urineverlies. Ik vermoed dat mijn bekkenbodemspieren het dan ook laten afweten. Maar ik kan er mee leven.

Bij controle is mijn PSA waarde gelijk of lager dan 0,01. Ik ben gelukkig en buitengewoon dankbaar voor het vrij blijven van de kanker en het herstel van mijn erectie en incontinentie.