29. de eerste helft

Breathe... it's just a bad day, not a bad life.

1 augustus, weer een nieuwe zomermaand maar voor mijn gevoel nog niet echt opgeschoten. Ik zit op de helft van de kuur. Op de helft pas! Als ik daaraan denk is het niet te overzien. Er is veel misgegaan tijdens de eerste helft. Behoorlijk ziek geworden van die rotpillen. Ik schijn een van de weinige patienten te zijn die een of ander enzym mist om die pillen goed af te kunnen breken. Dus werd de lading gehalveerd. Dat ging beter maar toch lag ik veel in bed en waren er dagen bij dat 1 afwasje het maximaal haalbare was. Zo ontzettend moe. En dat terwijl op internet te lezen is dat deze kuur door veel mensen als ‘goed te doen’ wordt omschreven. Helaas niet voor mij dus. Chemo 3 was sowieso een geval apart want terwijl ik 's ochtends in het ziekenhuis het infuus kreeg werd ik 's avonds gebeld met de mededeling dat er iets fout was gegaan met de uitslagen van het bloedonderzoek. En dat ik de chemo helemaal niet had mogen krijgen. Mijn witte bloedcellen waren nog niet genoeg hersteld.. “Dus mijn lichaam heeft chemo gekregen terwijl het daar nog niet klaar voor was??”  100 x excuses dat wel. Gelukkig ging het goed. Sinds ik kanker heb, heb ik eigenlijk nooit echt de gedachten gehad dat mijn lichaam mij in de steek heeft gelaten of zoiets. Misschien een enkele keer in een heel verdrietige bui. Maar door deze situatie zet ik mijn lichaam vanaf nu op een voetstuk! Er komt een soort trots omhoog die ik nog niet kende. Want hoeveel troep is er in de afgelopen jaren wel niet in terechtgekomen? De allerhoogste dosissen radio actief jodium, allerlei soorten medicijnen, hormoonpillen, antibiotica, chemo, nog meer chemo.. Telkens heeft het zich weer hersteld. En zelfs nu, op dit kritieke punt, heeft het zich er gewoon wéér doorheen gesleept. Trots op mijn sterke, stevige lichaam!

En dan volgt er weer zo'n idioot misverstand. Hoe leg ik het uit zodat ik het zelf ook nog snap. Ik ga op vrijdag naar het ziekenhuis voor een chemo infuus en slik thuis de hele week chemo pillen, dan ga ik de vrijdag erna weer naar het ziekenhuis voor weer een infuus en een hele week pillen en dan heb ik een rustweek. Naar mijn idee heb ik dan 2 chemo's gehad. Maar helaas pindakaas. Want 2 chemo's en 1 rustweek zijn samen 1 chemo. Snap je het nog? Of me dit niet was uitgelegd door dr. @#$*? Nee dus.. (ik ben nu bijna in staat om haar naam in HOOFDLETTERS uit te schrijven) De vervolgafspraken tot eind augustus worden snel gemaakt zodat ik zeker weet dat het geen grapje is.

En dan volgt er na chemo 6 (uh 3) nog onverwachts een ziekenhuisopname. Die nacht op de ehbo was een absoluut dieptepunt. Zoveel pijn. Helse steken in de onderrug, benauwd, hoesten en koorts. Een longembolie en een longontsteking. De chemo wordt uitgesteld en ik blijf 6 dagen in het ziekenhuis. En nu is het dus augustus, de hele zomer naar de klote en mijn moraal ook. Hopelijk gaat de tweede helft beter.