15. levensdoel

Pas nog een documentaire gezien over de eerste Nederlander in de ruimte. Wubbo Ockels. Na zijn bewogen leven als ruimtevaarder, had hij een nieuw project. De kanker in zijn lijf bestrijden. Het was zijn levensdoel geworden. Hij was vastbesloten het gevecht te gaan winnen. Hij beklom hoge bergen met sneeuw, zonder bovenkleding. Hij lag iedere dag in het ijskoude water van een Amsterdamse gracht voor zijn woning. Hij dacht dat de kou en de uitputting hem goed zouden doen. Dat hij meer weerstand zou opbouwen en daardoor de kanker zou verdrijven. Ik herkende zijn gedachten maar tegelijkertijd dacht ik dat als dat de oplossing zou zijn, iedereen deze ontberingen ervoor over zou hebben. Ik in ieder geval wel. Toch had ik hoop. Zo'n slimme man, als het hem niet zou lukken.. En nu, mei 2014 is hij er niet meer. Dit soort berichten komen aan als een mokerslag. Hoe kan ik positief blijven, hoe kan ik blijven hopen op een wonder? Ik probeer echt positief te blijven. Afgelopen maandag weer vanuit huis naar Nijmegen gefietst. Extra hard getrapt. Mezelf uitgeput net als Wubbo. Door wind en regen op weg naar de allerliefste Dr. van Hoesel. De borstreconstructie heb ik voorlopig uitgesteld. Zijn directe vraag of ik me zorgen maak moet ik met ja beantwoorden. Ik ben in goede handen bij hem en Dr. Netea. Mijn afspraken netjes nakomen, meer kan ik niet doen. Positief blijven en mijn omgeving er zo min mogelijk mee belasten, niet over praten, lezen en niet meer aan denken, dat is opnieuw mijn levensdoel geworden.