1. uit de kast
November 2012 en ik kom net thuis van een bezoekje aan mijn moeder. Wat heb ik onderweg genoten van de herfstkleuren, het is alsof ik de herfst nog nooit zo intens heb beleefd. Al weken ben ik aan het genieten en er lijkt maar geen eind aan te komen. Mijn lievelingsweggetje spant de kroon. Het weggetje waar ik heel graag en steeds vaker, 10 minuten voor om rijd. Ons weggetje, met de vele boerderijen en de 46 bochten! De herfstkleuren spatten daar werkelijk van het doek. En nu zit ik thuis, de openhaard is aangestoken (moeizaam want het hout is vochtig) en met de laptop op schoot begin ik aan hopelijk nog een hele lange schrijfroute. Mijn kankerroute. Een route die ik al bijna 12 jaar zwijgzaam afleg. Familie en vrienden die nauwelijks iets weten omdat ik er nooit over wilde praten. Het woord kanker heb ik zelden uitgesproken. Echt op een hand te tellen. Nog nooit had ik een boek over kanker gelezen, nooit naar een praatgroep of psycholoog geweest, nooit gechat of me verdiept in medepatiënten. Zelfs de lotgenoten die ik in de ziekenhuizen ben tegengekomen heb ik, eenmaal weg van de afdeling, links laten liggen. Ik wilde het wegstoppen en vergeten en nu schrijf ik het meest persoonlijke zomaar zwart op wit? Mijn hele leven wilde ik al een boek schrijven, heb ik nu dan eindelijk mijn onderwerp gevonden? En zo ja, is dat niet een beetje wrang?
Het is begonnen met een bezoekje vorige week, van een vriendin die ik al mijn hele leven ken. Ze heeft me compleet verrast met een boek over kanker. Ze heeft enorme moed getoond om zoiets gewoon te geven. Niet iedereen zou dat durven, ik zeker niet. Maar zo kan het dus ook! Gewoon iemand die kanker heeft, een boek geven dat over kanker gaat. Gewoon het beestje bij de naam noemen . En dan wat voor boek! De titel “Crazy Sexy” kwam meteen al binnen. Niet zwaar en moeilijk, maar luchtig, humorvol en toch eerlijk en informatief. Zo had ik me een kankerboek nooit voorgesteld! 100% geïnspireerd door Kris Carr, heb ik vandaag definitief besloten om op mijn eigen manier en met mijn eigen verhaal ook uit die kankerkast te komen. En ook al heb ik niet de illusie dat dat de uitzaaiingen op mijn longen zal laten verdwijnen, hopelijk haalt het wel de knopen en blokkades weg die ik misschien toch wel onbewust heb opgebouwd.
Meteen maar beginnen met een uitslag. Waarschijnlijk het minst leuke om over te schrijven dus ga ik dat ook zo min mogelijk doen. Maar deze uitslag is zojuist door mijn internist doorgebeld. Het is de uitslag van de echo en CT-scan die afgelopen maandag zijn gemaakt. De echo vanwege eventuele uitzaaiingen in de hals, die er niet zijn(!) en de scan vanwege uitzaaiingen in de longen, die er wel al waren maar niet zijn gegroeid. Heel goed nieuws dus en 2-0 voor mij! Maar zoals zo vaak met een kankeruitslag scoort de vijand in de laatste minuut en dan wordt het toch nog 2-1. Onder de oksel is een klier gevonden die in de afgelopen maanden 4 mm is gegroeid, en dit zou kunnen duiden op iets met mijn borsten..(?) Er komt een vervolg onderzoek en jawel, dat wordt voor de afwisseling een mammografie.