Dag 29 Vier weken

Vandaag is het precies vier weken na de operatie. Voor mijn gevoel al 5 weken of langer. Je mag 6 weken lang bijna niets doen. Ondanks dat je genoeg voelt en elk uur anders is of kan zijn wil je genoeg. Ik zou te snel willen wordt er gezegd. Niet raar als je dag om gaat en je eigenlijk niets hebt gedaan. Je voelt je niet zwaar ziek. Soms heb je pijn, soms lang extreem moe en soms gewoon zelfs even niets echt bijzonders om aan ziek zijn te denken. 

Wat wel heel fijn is: Vandaag de laatste injectie. En die gaat weer net goed. Ik prik ergens in en moet dus nog eens op een andere plek prikken. Maar ik ben ervan af. Overal op mijn bovenbenen blauwe en pijnlijke plekken maar het is weer voorbij. Niet echt mijn ding dit. Raar spul. Het bijt, prikt of brand heel vaak tijdens en na inspuiten.  

Ik loop vandaag een rondje met de hond en rond half 1 ga ik weer een uurtje liggen. Het helpt iets tegen de vermoeidheid. Dat is wel een puntje. Om 9 uur opstaan, een blokje met de hond om en je dan erg moe voelen. Na de middag voelt dat weer beter. En ik gebruik vitamine B en dat helpt een heel stuk. De rest van de dag is saai. Wat kleine dingetjes doen, zitten, wat rondlopen enz. 

Aan het eind van de middag plas ik mega veel bloed Zomaar ineens uit het niets. Oke ik voel wat steken en het plassen deed pijn. Ik heb niet teveel gedaan of zo en het is onverklaarbaar. Er komt ook nog iets van een propje mee, dat voel ik in ieder geval. Na deze keer is het ook ineens weer over. Wat minder bloed in de urine en daarna is het weer goed. Ook helder. Gisteren was alles mega troebel. Alles is anders op een dag en ook weer anders dan de dag ervoor. Het blijft vreemd maar zoals ze elke keer zeggen: Het is normaal en kan allemaal.