Praten is belangrijk

Hoi! Mijn naam is Cecilia en ik ben afgelopen juni met Coen getrouwd. In juni 2017 kreeg ik de diagnose baarmoederhalskanker. Coen en ik wonen samen in Leiden met onze dochter Saar (5 jaar). Ik werk in Den Haag bij het Ministerie van SZW en doe dit met veel plezier. Daarnaast ben ik sinds dit jaar 1 van de trotste ambassadeurs van kanker.nl en zal ik altijd lotgenoten helpen waar ik kan. Dat zelfde geldt voor andere initiatieven die een bijdrage kunnen leveren aan bv. onderzoek of het belang benadrukken van het maken van een uitstrijkje vanaf je 30e jaar of eerder wanneer je klachten ervaart. Luister altijd naar je gevoel wanneer je merkt dat er iets niet klopt in je lichaam, het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik er nog ben.  

Praten is belangrijk (bron: Praten is belangrijk - Wereldkankerdag)

Met een man, een kind en een drukke baan vloog de tijd voorbij voor Cecilia (39), totdat ze twee jaar geleden baarmoederhalskanker kreeg. Na chemo’s en een operatie is ze nu kankervrij. Het heeft haar leven veranderd. 'Mijn gezin nam ik toch enigszins voor lief. Nu niet meer, het is voor mij het allerbelangrijkste.'

Als haar dochter Saar (4) ziek was, hoopte Cecilia dat een opa of oma kon oppassen. Nu regelt ze het zo, dat ze er zelf is voor haar dochter. 'Toen ik kanker had dacht ik regelmatig: zie ik Saar wel opgroeien? Sinds ik kankervrij ben geniet ik nog veel meer van het moederschap. Mijn vriend Coen haalde Saar vaak op van de crèche en ik dacht nu: dat wil ik ook! Dus heb ik mijn werktijden aangepast. Na kanker ga je wel nadenken over wat echt belangrijk is in het leven, je maakt andere keuzes.'

Twee jaar geleden voelt Cecilia zich al een aantal maanden niet lekker. Ze heeft last van bloedverlies en consulteert haar huisarts. 'Zij zei me geen zorgen te maken. Door mijn drukke baan had ik misschien een burn-out. Het bloedverlies kon komen omdat ik zwanger wilde worden.' Na drie keer contact te hebben gehad met haar huisarts realiseert Cecilia zich op een maandagochtend dat ze zich echt niet goed voelt. 'Ik heb intuïtief het ziekenhuis gebeld, het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Ik zei: ik moet vandaag gezien worden, want het is echt niet goed.'

En dat klopt: drie dagen na haar bezoek aan het LUMC krijgt ze te horen dat ze baarmoederhalskanker heeft. 'Mijn omgeving hoopte natuurlijk dat het niet zo was, maar ik wist het al. Ik had intussen alle wetenschappelijke artikelen die ik kon vinden, gelezen. De arts vroeg tijdens het gesprek of ik iets in de richting van medicijnen had gestudeerd. Ik wilde vooral zelf de regie houden.'

Cecilia kan kiezen uit twee opties: de baarmoeder en de eierstokken verwijderen en dus niet meer zwanger kunnen worden en gelijk in de overgang te raken, of een experimentele chemo om de tumor te verkleinen en deze vervolgens operatief te verwijderen. 'Ik hoefde er niet lang over na te denken, ik ging voor optie 2.' Haar vriend Coen vindt deze keuze heftig, maar zegt ook ja. 'De partner wordt nogal eens vergeten, maar ook hij moet natuurlijk akkoord gaan. We hebben echt hier samen over gesproken. Je gaat namelijk nogal wat aan samen.'

‘Na kanker ga je wel nadenken over wat echt belangrijk is in het leven’

Twee weken daarna begint Cecilia aan de chemo. 'De eerste kuur, een opname van een dag en een nacht, ging heel goed. Van de tweede ging ik onderuit, zo zwaar was het.' Na de derde kuur blijkt uit een scan dat de tumor meer geslonken is dan nodig is om te opereren. 'De artsen wilden dat ik evengoed zes kuren zou volgen, terwijl ik zei: waarom niet nu al opereren? Ik heb voorgesteld nog wel een vierde kuur te doen en dan te opereren, en dat is ook gebeurd.'

Tijdens de operatie blijkt de tumor niet uitgezaaid te zijn en nog altijd is Cecilia kankervrij. 'Ik blijf wel de rest van mijn leven onder controle. Maar van een controle iedere drie maanden, naar iedere zes maanden vond ik al zo’n feest. En dan moet het echte feest nog komen, want binnenkort gaan we trouwen.'

Een advies dat ze iedereen kan aanbevelen, is tijdig contact op te nemen met een psycholoog. 'Na zo’n ingreep ben je psychisch stuk, terwijl het herstel lichamelijk ongelooflijk zwaar is. Maar ook voor je partner is het heel belangrijk er veel over te praten.'
 

Ben je met kanker geconfronteerd en heb je behoefte aan psychologische ondersteuning? Op de website van de Nederlandse Vereniging voor Psychosociale Oncologie vind je een erkend psycholoog in jouw buurt.

Tekst: Eduard Herkes voor kanker.nl