Nieuwe kansen
Wat een geluk !
Wat heb ik een heerlijke zorgeloze zomer achter de rug, van mei tot september was ik behandelvrij. Zonder medicatie, puur natuur en zonder ziekenhuis bezoek. De vrijheid doet wat met mij, ik had tijd om bij te komen, aan te sterken en uit te rusten.
Dat heeft mij positieve kracht, vitaliteit en een goede conditie opgeleverd. En dan te bedenken dat als ik bij mijn oude oncoloog was gebleven ik al sinds januari weer door haar aan de chemopillen was gezet, die pillen waar ik vorig jaar uitgedroogd en uitgeput van in het ziekenhuis terecht was gekomen, waardoor ik vervolgens voor een week aan het infuus moest en van top tot teen verveld was geraakt.......maar dat is een heel ander verhaal.
Kortom wil ik jou laten weten dat eigen invloed gewoon belangrijk is. Mijn beslissingen bepalen mede mijn toekomst en niet zo een beetje ook. Ik ben super blij met mijn nieuwe oncoloog in een nieuw ziekenhuis waar ik goed vertrouwen in heb. Waar ik echt word gehoord en gezien en waar ik over mijzelf mag beslissen. Iets wat overal normaal en standaard zou moeten zijn.
Nu sta ik weer voor een nieuwe beslissing want zoals verwacht is het nu zo langzamerhand wel tijd om weer te gaan beginnen met een behandeling. Terwijl ik opgelucht ben met de laatste scans en bloedwaarden snappen kennissen van mij dit niet. Zij zien slechts groei en hebben moeite hebben met het feit van groei. Maar ik zie een groter plaatje en zie dat ik blij en dankbaar mag zijn dat het zo langzaam groeit en slechts op plekken in botten die al bekend zijn. Ik hoop natuurlijk nog steeds op Gods wonder van radicale remissie, dat is zeker waar.
En nu heb ik keuze uit twee opties. Reguliere behandeling of meedoen aan een onderzoek naar de werking van een nieuw medicijn.Er komt veel bij kijken, het geeft mij wel een nieuwe kans, het geeft moed en alweer voelt het zo goed dat ik hier bij deze oncoloog terecht ben gekomen, ik heb nu zeker meer kansen en opties dan vorig jaar. Ik heb vertrouwen in haar.
Weloverwogen ga ik straks beslissen, ik denk er volgende week wel uit te zijn. Misschien is dit wel het wondermedicijn waar ik op wacht. Het komt natuurlijk uit onverwachte hoek want het heeft niets met immuuntherapie te maken. Deze therapie had ik nog steeds in mijn hoofd als optie om te kunnen genezen van kanker.
Soms zoek ik ergens anders het antwoord en ligt het vlak voor mijn neus en hoef ik het maar op te pakken. En er gebeurt iets wat ik totaal niet had verwacht, dat heet "een wonder".
Ik denk dat mijn onderbewustzijn al heeft gekozen, ik ga voor het wonder.