Het laatste bericht

Na het stoppen met de niraparib zijn we op 27 april met de camper naar Cadzand gegaan omdat Alex nog een laatste keer de zee wilde zien. Aangezien hij nog steeds last had van blaaskrampen en iedere 5 minuten naar de wc moest heeft hij zichzelf een blaascatheter  ingebracht. Dat bracht een hoop rust. We zijn 3 dagen aan de zee geweest en hij kreeg het voor elkaar om nog 2 keer naar de strandtent te lopen waar we heerlijk naar de zee hebben kunnen kijken. De terugreis was zeer vermoeiend en bij terugkomst moesten we toch volgens afspraak nog naar het ziekenhuis voor lab controle die nog gepland stond volgens de drupsrudie. Terug thuis kregen we al snel telefoon dat we ons moesten melden op de seh ivm een bloedsuiker van meer dan 40. Na een opname van 1 nacht mocht Alex weer naar huis onder voorwaarde dat ik de bloedsuikers in de gaten zou houden en zo nodig insuline zou spuiten. De oncoloog kwam voor het ontslag nog langs en dat werd een zwaar gesprek. Ze kon helemaal niets meer doen en vertelde dat het einde snel zou komen. Thuis gekomen hebben we beide onze update app geschreven en erbij gezegd tegen iedereen dat  dit de laatste update zou zijn. Toch krabbelde Alex weer wat op nadat de bloedsuikers weer meer normaal werden. In ieder geval genoeg dat ik toch een rolstoel (wat hij eerst niet wilde) ben gaan halen. En zo heb ik hem toch nog wat van onze wijk waar we in januari zijn gaan wonen kunnen laten zien. Dat vond hij nu toch wel fijn. Zo zijn we ook nog in het centrum van Maastricht geweest en op een terrasje kunnen gaan zitten. De huisarts heeft het overgenomen van de oncoloog en kwam iedere week. Wat is het toch fijn als je een fijne huisarts hebt. Alex ging gedurende de weken steeds meer achteruit maar het doel zijn verjaardag op 19 mei halen werd gehaald. We zijn met de camper zelfs nog 2 nachten weggeweest. Erg waardevol. En de volgende mijlpaal ons 29 jarig huwelijk op 15 juni werd ook nog gehaald. Wel hadden we ondertussen ook een hoog laag bed in de huiskamer staan omdat het naar boven gaan niet meer echt verantwoord was. De dag van mijn verjaardag vrijdag 27 juni begon nog redelijk. Alex had bloemen voor mij geregeld die werden gebracht. Hij zat in de ochtend nog aan de tafel maar in de middag ging het steeds slechter. Hij is in bed gaan liggen en heeft de verdere dag geslapen. Hij reageerde ook steeds minder alert en dat zei mij dat ik actie moest ondernemen om de familie te laten komen om afscheid te nemen. Iedereen kwam de dag erna en dat is heel emotioneel geweest. Iedereen heeft kunnen zeggen wat hij/zij wilde en ook Alex kon nog redelijk tegen hun praten. De zondag hebben we in de ochtend nog samen een brief kunnen schrijven ( Alex zei wat en ik schreef) die op de uitvaart voorgelezen zou moeten worden. De rest van de dag sliep hij en bij wakker zijn was hij erg verward. Op maandag kwam de huisarts om te kijken of euthanasie nog mogelijk zou zijn ( want Alex had lang geleden al aangegeven dat te willen). De huisarts heeft meteen een morfine infuus laten starten omdat Alex zijn pillen niet meer kom slikken. Euthanasie werd toegezegd. In de namiddag zijn mijn vader, mijn broer en zijn vrouw en de 3 beste vrienden/collega’s van Alex nog afscheid komen nemen. En toen gingen we de laatste nacht in. Alex heeft door de morfine goed geslapen. Op maandag 1 juli heeft Alex in het bijzijn van zijn 2 broers en echtgenote, zijn 2 kinderen en ik de euthanasie gekregen. Hij is heel snel en rustig ingeslapen. We zijn heel verdrietig maar het ging gewoon niet meer. Hij was op. We hebben de afgelopen 2 jaar er alles uitgehaald wat kon binnen de mogelijkheden. Hij wordt verschrikkelijk gemist. Het is stil in huis en ook onze 2 honden zijn van slag. De uitvaart afgelopen 4 juli was prachtig. Alex lag tussen wel zeker 150 zonnebloemen. Er werden mooie toespraken gehouden.Er waren zo’n 150 vrienden familie en collega’s aanwezig. Dat geeft zo’n goed gevoel. En nu moeten we verder zonder hem. Dat gaat lukken met vallen en opstaan. Maar ik mag me daarbij gelukkig prijzen met zoveel lieve mensen die me daarbij helpen en steunen.