Coronatijd, tijd van bezinning
Onze planeet is in een kramp: het Coronavirus waart rond. Gelaten laten we het langs ons heenglijden. dat kunnen we ook. We wonen in een regio met betrekkelijk weinig besmettingen. Hier hebben we ruimte en leegte. Dus bij een rondje rond de kerk kom je weinig mensen tegen. Nu met het devies, werk thuis en stay at home is de omgeving helemaal uitgestorven.
Afgelopen januari zijn we naar Spanje geweest met de bedoeling daar langer te blijven. Na een bezoek aan het Alhambra is mijn man ziek geworden. Het deed aan griep denken, maar was toch ook niet. Stevige hoofdpijn een dag, even een korte periode koorts. In een week tijd is hij 8 kilo afgevallen en kon nauwelijks op zijn benen staan. At niet, had een totaal verlies van smaak. Het enige wat lukte was drinkbouillon. Er waren dagen dat hij nauwelijks van de slaapkamer naar het toilet kon lopen. Paracetamol hielp niet, bij een andere apotheek gehaald en dat had hetzelfde effect: geen. En vreselijke hoestbuien.
Hij probeerde af en toe als het ietsjes beter ging even een stukje te lopen rond onze accomodatie, maar dat werd elke keer stevig afgestraft. Hij had totaal geen energie. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en heb ik het vliegtuig terug geboekt. Terug gekomen in Nederland heb ik na 10 dagen de huisarts gebeld: hij at nauwelijks en het herstel wilde niet vlotten. Huisarts heeft hem onderzocht en constateerde een stevige kou die vast was gaan zitten. Een penicillinekuur moest de truuk doen. Op dat moment begonnen de eerste geruchten dan Corona zich verspreid had in Europa. En wij zouden 23 maart vertrekken naar Vietnam. Die aanstaande reis was ook wel een reden geweest om terug te gaan naar Nederland, uitzieken kun je beter in je eigen bed. Onze homeopatisch arts heeft na ons bezoek aan de reguliere huisarts alle symptomen goed opgeschreven en vroeg zich in april af of hij toch geen Corona heeft gehad. Een vraag die we niet beantwoord kunnen krijgen, want nu heeft hij geen klachten. Zodra de mogelijkheid zich aanbiedt om het bloed te laten onderzoeken willen we dat toch doen.
Op 16 maart werd onze reis geannuleerd, Vietnam had de grenzen gesloten voor Nederlandse Staatsburgers en had onze verleende visa ingetrokken. Inmiddels zijn we weken verder. Afgelopen week was het vijf jaar geleden dat hij gediagnosticeerd werd en behandeld.
We zijn er een beetje beduusd van hoe snel dat is gegaan. We hebben een heel klein feestje met zn tweeen gevierd. En zijn nu in afwachting van de hercontrole in juni. Hij staat op de lijst en ze zijn de normale zorg weer aan het opstarten. Omdat hij cystoscopie moet hebben moet hij wel naar het ziekenhuis. Andere afspraken worden gedaan via beeldbellen.
Aan de ene kant vol vertrouwen en aan de andere kant de onzekerheid: het zou toch niet zijn dat..........
En we hebben een heleboel vragen: BCG wordt nu gebruikt in Radboud In Nijmegen ivm Covid 19. Geeft het inderdaad bescherming en wordt je minder vatbaar voor Covid als behandeld bent met BCG. In Portugal is het dodental lag van het Covid virus, evenals in Finland. beide landen hadden BCG in hun vaccinatieprogramma zitten vroeger.https://www.radboudumc.nl/nieuws/2020/onderzoek-naar-effect-bcg-vaccin-…
Zijn blaaskanker patienten die met BCG zijn behandeld ook beter beschermd?