Ode aan mijn man

Donderdag 4 februari 2021 werd ik ontslagen uit het ziekenhuis na mijn geslaagde eenzijdige borst ablatio. Op die dag schreef ik deze ode aan mijn man om hem en onze liefde te vieren op deze dag van geluk. Dit is voor hem, de man die naast me blijft staan ondanks alles! Ik heb er stukjes uit een eerder schrijven voor gebruikt, alleen dan voelde het compleet. 

Ik heb een man, hij is alles wat ik wel en niet wil, maar wat ik nodig heb. Hij is mijn anker en mijn troost, mijn dansje in de ochtend en giechel buien in de avond. Hij is ook mijn spiegel en ik die van hem, wij zijn gelijken van elkaar, maar ook tegenpolen. Wij zijn verschillend maar toch hetzelfde, zoals yin en yan, hebben mijn liefde en ik elkaar nodig, wij horen bij elkaar.

Ik heb ook kanker, mijn liefde en ik kunnen daar niet altijd goed over praten. Hij steunt mij door dik en dun, maar verschillen over visie kunnen we als geen ander. Daarom hebben we nu wapenstilstand, hij mag mij steunen, maar geen commentaar leveren, ook niet over hoe ik moet behandelen en leven.

Mijn liefje die heeft mij, en geen kanker. Hij heeft wel de angst om mij te verliezen, ik heb zijn goede bedoelingen in de smiezen.
Zijn angsten uit hij in overbezorgdheid, hij is mijn beschermer, voor mij tot alles bereid.

Hij is er één uit één, zoals hem is er geen ander, ik bid dat dit nooit verandert. Hij is serieus en zelden ontspannen, duikt altijd ongewenst met zn handen in mijn pannen. Maar hij, hij is zoals een steen onder druk, een ware diamant.. Een uniek en zeldzaam Perzisch natuurwonder 😋

Ik hoef mij nooit te verwonderen hoe het later zal zijn, hij heeft aan mij bewezen altijd aan mijn zijde te zullen zijn. Hij baad me en voed me, vermaakt me en plaagt me, verwent me en doordrenkt me met zijn liefde en zijn pure ziel.. Het is als gedoopt worden in heilige liefde, een overgave aan elkaar tot in perfectie.. Vurig als we zijn, komt dat ook in uiting in onze liefde, bij ons geen zoetsappigheid maar pure connectie, een spiegel om in te kijken en samen te groeien, elkaar samen tillen naar een hoger bestaan is waardoor de liefde blijft groeien. De gesprekken die tot in de late nachtjes duren, hij hield er niet van, maar heeft met mij maar wat te verduren! Zijn ziel bloot leggen en ik de mijne, met God altijd in het midden is hoe wij elkaar beminnen. Hij.. Hij is mijn anker, mijn wederhelft... Dit is mijn ode aan hem, de man voor wie al zijn geluk het enige is dat voor mij nu nog telt! ♥️

Xo H.