Maandag 25 oktober 2021 -Dag van de uitvaart bespreken-
Je moet het maar verzinnen...je eigen uitvaart organiseren en regisseren. Dit vandaag dus gedaan met CV die mij hier thuis onder het genot van koffie en hele fijne gesprekken door het doolhof van een uitvaart begeleide. Je hebt geen idee met hoeveel zaken je rekening moet houden. Ik snap best dat nabestaanden hier echt geen trek en kracht voor hebben als zij worden getroffen door een onverwachte gebeurtenis. Hoe dat van mij er uit gaat zien blijft natuurlijk nog een "verrassing".
Inmiddels is wel mijn ervaring dat als je weet dat je niet lang meer te leven hebt je het heel druk krijgt. Nu vind ik van alles regelen en organiseren wel altijd leuk om te doen maar dit is aanpoten!
Bij toeval kwam ik van de week de column tegen van Jan Rot in het AD. Ook ongeneeslijk ziek, bijna even oud en onze levens lopen op dit moment wel aardig parallel. Nadeel is dat ik niet zo bekent ben dus mijn aantal volgers zijn wat minder. Mooie verhalen van hem.
Slapen doe ik nog steeds als de beste. Als je slaapt vergeet je de ellende en met een beetje mazzel heb je een prettige droom. Helaas vannacht niet. Ik werd afgeperst en moest rennen voor mij leven. Gelukkig hielp een gevoel van een volle blaas mij (vergrote prostaat ofzo) uit deze benarde positie en zat ik even later opgelucht op de pot.
Oh ja...ik ben ook nog bestraald maar dat is geen nieuws meer. (nog 8 keer te gaan dacht ik). Het slikken gaat nog goed al voel ik wel het 1 en ander gebeuren bij mijn keel/slokdarm. Houd het nog even vol Tom zodat je normaal kan blijven eten en drinken. Ik moet er nog even niet aan denken met vloeibaar voedsel of een tuinslang door m'n neus!.
Zwaan moest toch weer even een traantje wegpinken. Hoe knap van haar dat ze alles hier overeind houdt. En hoe je het ook went of keert er gaat toch elke dag weer een streepje op de muur maar niemand weet hoeveel er in totaal op komen te staan. Het is eigenlijk omgekeerd aftellen.
Voor zover ik/wij kunnen zien houden de kids zich kranig. Wij spreken met z'n 4-ren openlijk over de dood en dat zij het straks met z'n 3-en moeten gaan redden. Gelukkig kan ik nu nog van alles voor ze doen.
Als je gezond bent heb je wel 1000 wensen, als je ziek bent maar 1 (klopt helemaal!)
7 reacties
Ik lees net over anaplastische schildklierkanker, want ik begreep de haast niet. Nu wel. Wat ongelofelijk dat dit je treft, en wat handel je adequaat. Ik hoop toch zo dat eten, drinken en alle andere plezierige zaken nog een flinke tijd mogelijk zijn. Wat moet dit een klap zijn. Niet te bevatten gewoon.
Beste Tom,
Mijn compliment voor de manier, waarop je je probleem aanpakt. Je voldoet aan een kreet, die wel eens in de management theorie wordt gebruikt: Plan for the worst, but hope voor de best. That is the only way to stay in business.
Jij en ik zitten in hetzelfde schuitje. We hebben beiden een zeldzame vorm van kanker. Met weinig tot geen hoop op genezing, maar we voelen ons nog redelijk goed. Het verschil tussen ons beiden is, dat ik al meer dan 4 jaar leef met een prognose van 6-8 maanden. Deze was afgegeven na de behandeling.
En dit is iets wat ik je mee wil geven. Er is altijd een mogelijkheid, dat je lichaam zich herpakt en je daardoor een stuk bonustijd cadeau krijgt. Kanker er tenslotte ook iets, wat door het lichaam zelf bestreden wordt. Daar kan je bijna niet op hopen; het overkomt je gewoon. En ook dat moet je in je achterhoofd houden als je bezig bent met je onontkoombare einde. Dat laatste kan best iets langer duren dan je verwacht.
Ik hoop van harte, dat jij ook een beetje mazzel hiermee hebt... H
Wat een mooie foto Tom...!
Mooie foto
Broer ik zie je donderdag a.s samen met onze zus erbij.
Tot dan.
Matt.
Mooie foto! Wow!
Je eigen uitvaart regelen/regisseren... herken het. Toch mooi dat je dat (samen) doet. Ik heb eens voorgesteld proef te draaien, maar daarvoor kregen nogal wat vrienden en familie het erg benauwd.. Leek mij wel 'leuk' mijn eigen uitvaart 'mee te maken'...
Echt een prachtige foto!