Maandag 22 november -de uitvaart verzorger-

(Foto: mijn lievelingsnichtje JK en ik  ergens rond 1972 ??)

Ben ik weer! Ook ik heb weekend😜
Het leven voelt gewoon weer als vroeger. Niks aan de hand als ik de afgelopen dagen zo bekijk. Tot nu toe wordt ik nergens toe beperkt behalve dan mijn middag-tukkie rond een uur of 4 waar ik niet meer zonder kan. Maar ach....dat wilde ik tijdens mij werktijden voorheen ook al wel maar kon helaas niet.
Juist dit voorgaande maakt het zo onwerkelijk, het zou juist duidelijker voelen en zijn als ik mij nu doodziek zou voelen. Ik durf zelfs al weer aan een korte vakantie in de zon  met lief te denken. Of zal ik toch eerst maar het traject met het geplande medicijn afwachten? Misschien wordt ik dan doodziek ....eindelijk!

In het verlengde van voorgaande vandaag een gesprek gehad met de uitvaartverzorger waar ik weken geleden in de 'paniek' tijd al een afspraak mee gemaakt had. Was zelfs een gezellig en informatief gesprek hier thuis. Zo af en toe kreeg ik het idee van hem dat hij dacht wat hij in godsnaam hier deed met mij in deze "normale" toestand. Heb ik hem dus maar gevraagd en inderdaad heeft hij normaal gezien te maken met nabestaanden en moet alles ad-hoc besproken worden en niet gezellig met de 'aanstaande' overledene met een actie datum die ergens in de toekomst ligt. Als conclusie besproken dat er nog een deel 2 komt met vrouw en kinderen erbij. Fijn dat deze mensen straks zoveel werk uit handen nemen en ze je in dit voortraject voor allerlei valkuilen kunnen behoeden. Hoe 'de dag' er tzt uit gaat zien is een grote lijnen besproken. 

Gisteren mijn lievelingsnichtje JK op bezoek gehad met Frans (= haar hond).  Wat is het toch altijd gezellig als je er bent.