Voorbereiding met humor

13:10 uur | Dan moet u mevrouw Bemener zijn? Vroeg de dame die mij naar de OK zal brengen. Henk mocht mee tot de eerst deur, afscheid nemen en door naar het volgende deurtje, daar leverde de verpleegkundige mij over aan het OK-personeel. U komt voor de prothese? Uhhhh, nee. Hoop wel dat jullie het juiste dingetje verwijderen en niet mijn een van mijn ledematen, zei ik nog even snel. Op dat moment waren ze ook met een Prothese Team een test aan het doen, vandaar. Nou daar gingen de laatste deuren open. Ik... wist... niet... wat ik zag, ik belandde in een science fiction film, Start Wars of iets dergelijks. Zoooo, zei ik, dat is even een andere wereld! Daar liep al het OK-personeel, allemaal blauwe pakjes, klompjes, Crocs (want dan mag het hè, op de camping en OK, verder niet), haarnetjes, druk langs elkaar heen, oversteken, met elkaar praten, wow. Dat gaf mij wel rust, echt waar!

Mijn bed werd geparkeerd in de wacht/uitslaapzaal, met allemaal verpleegsters. Ik werd hier en daar aangesloten aan de kabels, infuus erin…. ouch, dat was een gemene, die voelde ik wel. Leuke en grappige mensen, alsof je naar een toneelstuk zat te kijken. De een zeek de ander net iets harder af, scherpzinnigheid, zelfspot, etc. Gewoon een portie humor, heerlijk! Tegenover mij lag een oudere man, terug van de operatie en lag uit te slapen, gebitloos, daardoor een ingevallen bakkie waardoor hij nog ouder leek. Ach mannetje zei ik nog. De volgende patiënt werd aangekondigd! Als een nieuwe patiënt in de sluis staat te wachten, dan wordt het omgeroepen, dingdong, meneer blablabla staat klaar! Alsof je bij de Burger King op je bestelling staat te wachten, hilarisch. En daar kwam meneer blablabla binnen. Een jonge gast, denk rond de 30 jaar. Hij had iets weg van Afrojack. De dames dachten meer: Adonis. Ze lieten hem niet met rust, voor je het wist stonden 4 dames om hem heen te drentelen, briljant! Ik zei tegen hem: je maakt nogal wat los bij die meiden, want die aan de overkant ligt, daar hebben ze natuurlijk niets aan.

Het was tijd, ze reden mij naar de OK.....