OK Momentje

Op de OK | Irene was van anesthesie en bleef gedurende de operatie bij mij, zij hield mijn toestand in de gaten. Smal bedje waar je op kwam te liggen, armsteuntjes erbij, dus lag met de armen wijd. Daar kwam de anesthesist, ben zijn naam kwijt, maar dacht alleen even iemand in hem te herkennen. Ze checkten alles, ook onderling. Alles gecheckt, mooi dan kunnen we opstijgen.Fasten your seatbelt, we are ready to take off. Toen drukte ze op een knop, echt waar geen grap, en schoot een deur open en daar kwamen nog meer blauwe pakjes aan. Wat is dit voor een gekkigheid, alsof ze werden losgelaten, FANTASTISCH!

Het idee dat ze mij binnen 10 sec in slaap zouden dwingen vond ik maar een raar idee. Irene wilde een zuurstofmaskertje op mijn mond/neus zetten, maar daar kon ik niet door ademen, en duwde het weg. Rustig maar, niets aan de hand, we zijn bij je, je gaat zo lekker slapen, m m sure, zullen we nog wel zien. Even diep ademhalen... en nog een keer, en ik zei: 'oh ja, daar ga ik' en weg was ik.... Operatie heeft zo'n 2 uur geduurd. Een re-excisie van de melanoom, 2cm extra rondom bestaande litteken verwijderd, dus heb een soort smiley op mijn ass :-) en 2 Poortwachtklieren. Eén lymfeklier zat oppervlakkig en de ander lag dieper richting de buik. Operatie geslaagd.

En toen werd ik wakker gemaakt! Ze hadden mij nog wel even mogen laten slapen. Het gevoel alsof het 5 uur in de morgen was. Ik was K A P O T, kon de oogleden niet openhouden. Het idee dat ik die dag naar huis zou gaan kon ik even niet in meegaan. De wond voelde ik en daarna kwam de pijn van de plek waar de lymfeklieren zijn verwijderd. De pijnstillers mochten wel een tandje hoger. Tijd om terug te gaan naar de afdeling.