Gênant moment
Op 1 na waren de dames terug van de operatie. De een lag er beroerd bij en de ander leek niets aan het handje. Ik dommelde af en toe nog weg. In de tussentijd een beschuitje gekregen en kopje thee. Eenmaal bijgekomen heb ik het beschuitje opgegeten, grote meid! Nu nog naar het toilet, het is dat ik zeker weet dat ik geen blauwe wijn heb gedronken, maar mijn urine was zo blauw als een smurf. Dat is van de sentinel node tijdens de operatie, die vloeistof leidde de weg naar de poortwachtklieren. Het is in ieder geval een BLAUWE maandag.
Henk kwam die middag terug met een haarklipje/elastiekje, daar had ik om gevraagd, dan kon ik mijn haar bij elkaar binden. En dat deed ik ook op een gegeven moment, klipje in, vlecht in het haar maken, heb lang haar dus moest ik het omhoog houden anders kon ik er niet bij. De vrouw tegenover mij keek hoe ik dat deed en op dat moment kon ik mijzelf wel voor de kop slaan...... zij keek helemaal niet hoe ik mijn haar vlocht, maar haar gezicht sprak boekdelen, alsof ze dacht: 'al had ik maar de helft...' want zij heeft nl alleen een doekje op haar hoofd om de kaalheid te bedekken als gevolg van de chemo. Dat was een pijnlijk en bovenal gênant moment. Die emotie voelde wel, wat een onnadenkelijk ding was is ook zeg, dat gebeurt mij geen 2e keer.
Het is tijd om te herstellen. Best moe, vreet meer energie dan ik wilde toegeven (oud wijf), en dat gaat allemaal goed komen!! ;-) Vrijdag 2 sept terug naar arts voor de uitslag. Daarna om de 3 maanden controle.