Uitslag - Dit gaat vast niet over mij....
Donderdag 4 augustus
14.10 uur | Mijn naam werd al snel genoemd en mocht mee naar binnen. Ik zou een andere arts krijgen ivm vakantie van Dr. Wiersema, dat was bekend. Een leuke verpleegkundige met een vlotte babbel mocht de hechtingen verwijderen. Ze leek verdraaid veel op een kennis van mij die vorig jaar is overleden, heel bizar, want een paar dagen voorafgaand schoot ze ongevraagd door mijn gedachte. Tijdens het verwijderen van de hechtingen was het een ontspannen praatje, maar ook over de plek die is verwijderd. ‘Zo dat is klaar’, zei ze. ‘De arts komt zo bij jullie’.
Daar kwam de arts heel spontaan binnen, ging achter de pc zitten en zei direct: “Dr. Wiersma heeft er goed aan gedaan de plek te verwijderen, want het is inderdaad niet goed, het is een Melanoom”. BAM!
Schrik ik hiervan, of wist ik dit al? De arts zei even niets meer, denk dat hij mijn reactie afwachtte, maar ik zei ook niets. Ooookeeejjjj en nu? We hebben meteen een afspraak voor u gemaakt bij Oncologie, bij Dr. Hoven, daar kunt u over een uurtje terecht. Om 15.15 uur had ik de afspraak. Heeft u op dit moment vragen? Uhm nee, denk het niet. Henk wel en vroeg meteen: “een melanoom, hoe, wat…..?” De arts antwoordde: “dat is een agressieve vorm van huidkanker”. Volgens mij deden wij net alsof we dat niet gehoord hebben.
Laten we maar even naar huis gaan en daarna weer terug. Een plan de campagne maken voor de kids die nu thuis zitten te wachten. Eenmaal thuis hebben we de kids verteld dat we nog een keertje terug moesten om met een andere dokter te praten. In de tussentijd wel mijn vadertje gebeld, hij nam de telefoon op en er kwam geen geluid uit bij mij. Vertellen is confrontatie. Mijn vader zei: “laat maar, ik hoor het al”. Hij hoorde juist niets, maar wist het meteen. Mijn moeder is eind 2007 overleden, hersenbloeding. Mooie vrouw, artistiek, ze was altijd met haar gedachte ergens anders. Mijn vader is nog steeds verliefd op haar. Aandoenlijk en mooi om te zien. Afin, in de tussentijd kon ik meteen de nieuwe telefoons van Björn en Henk synchroniseren, thuis heb je betere WiFi dan op de camping. De tijd gaat snel en we moesten alweer naar het ziekenhuis.
15:10 uur | We komen daar op de afdeling Oncologie en daar werden wij al bijzonder (eng) ontvangen. Goedemiddag, u heeft een afspraak? Ja, zei ik verbaasd, kan ik mij bij u melden? Dat moest kennelijk 1 etage lager, het was niet nodig om terug te gaan, de gastvrouw nam dat voor ons uit handen. Ze kwam terug en gaf mijn ziekenhuiskaart weer terug. Wilt u iets drinken? Wij keken elkaar aan: huh drinken? Nee hoor dank u. De wachtkamer was opgesteld in soort van groepskringetjes. Ik zei tegen Henk: is dit voor lotgenoten, dat ze hun leed met elkaar delen, groepsgesprekken? Ik voel mij hier totaal niet thuis en wil het liefst vertrekken. Dat willen alle mensen in deze wachtruimte wel. Een wachtruimte vol onzekerheid.
15:20 uur | Mevrouw Bemener? Ja dat zijn wij. Even voorstellen, een hele schappelijke, rustige en vriendelijke vrouwelijke arts, Dr. Hoven. Nou, dat is even schrikken zo’n bericht hè? Ik keek haar alleen maar aan en dacht ‘waar heb je het over, dit gaat niet over mij, wat doe ik hier’. U heeft een Melanoom, met een Breslowdikte van 6mm. Nu had ik wel over Breslow gelezen, maar verbaasd riep ik na: 6mm?! Ze keek nog even of zij zich niet vergist had, maar idd, 6mm. Maar dat is dik! De snijranden en onderkant van melanoom waren schoon. Nou, dat is toch mooi en gunstig? Zij heeft nog even in mijn lymfegebieden gevoeld en voelde ook niets afwijkend. Dus dat is ook gunstig.
Uiteindelijk nam de dokter ons mee in het vervolgtraject wat ons te wachten stond. Er komt een vervolg operatie, er zal meer huid worden verwijderd (2cm extra rondom) en voorafgaand een poort schildwachtklier onderzoek. Daarmee kunnen we dmv nucleair vloeistof zien naar welke lymfeklier de vloeistof leidt. Die zal dan ook worden verwijderd en pathologisch en microscopisch onderzocht. Tevens wordt er een PET/CT scan gemaakt. Na een tijdje het eea te hebben doorgenomen, vroeg ze of ik op dit moment vragen had. Ik zei: “eerlijk gezegd weet ik niet wat ik hiermee moet! Ik zie het niet negatief, of het moet nog landen?!” Ik dacht ook: laten we starten, ik voel mij helemaal niet ziek, klets niet zo raar, weet je t wel zeker, is het niet iemand anders zijn/haar diagnose?
Nou ja, er is in ieder geval een optionele datum geprikt voor de vervolg afspraak en uitslag van de scans op vrijdag 12 augustus om 14.30 uur. Een nieuwe spannende dag.