Onzekerheid

Vrijdag 5 augustus

Lovely morning, we hebben goed geslapen, en horen de rits van de tent waar Björn in slaapt opengaan. Nog even bij z’n broertje in bed en vervolgens kwamen beiden gezellig bij papa en mama op bed liggen. Henk haalt verse broodjes en ik dek ondertussen de tafel, tijd voor een lekker ontbijtje. Al snel waren de kinderen weer op pad. Henk stond buiten te socializen en ik was wat aan het rommelen. Mijn telefoon ging en dat was een mevrouw van het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem. Zij belde om een afspraak te maken voor de PET/CT scan. Dinsdag a.s. kon ik al terecht. Zo, de vaart zit er lekker in. Prima, maar we moeten wel vanuit Zeeland komen, we zijn nog op vakantie. Dat was niet nodig, mocht ook een andere dag. Mag het dan de dag na onze vakantie, donderdag gaan wij weer naar huis. Vrijdag is prima en ze konden er zelfs voor zorgen dat Dr. Hoven diezelfde dag nog de beelden en het verslag doorgestuurd kreeg, normaal staat hier 48 uur voor. Te gèk, wat fijn! Bedankt voor de mogelijkheid. Top, dan kunnen we gewoon onze vakantie volmaken zonder tussendoor heen en weer te rijden. Dat vonden wij fijn voor de kinderen en voor ons zelf uiteraard ook

Je bent echt wel aan het genieten van de vakantie hoor, maar ergens laat het je ook niet los. 1 nacht kreeg ik het kwaad en heb ik Henk wakker gemaakt. Had echt even zijn armen nodig. De onzekerheid sloeg toe in combinatie met de ‘wat als’. Pffff, gezeik. Vanuit bed nog even tv gekeken om andere beelden op te doen tot mijn oogleden naar beneden klapten. Daarna weer in de relativeringsmodus.