Geef het de tijd

Inmiddels weer een hele tijd dat ik iets geschreven heb in mijn blog.  Aangezien het nog niet af is toch maar weer eens achter mijn toetsenbord gekropen om wat ervaringen en bevindingen op te schrijven. Wie weet heeft iemand er wat aan.

Nadat de catheter eruit was is het verwerken eigenlijk pas allemaal echt begonnen. Technisch is alles helemaal geslaagd, met complimenten voor de arts die me behandeld heeft. De eerste PSA controle na 3 maanden en de 2de PSA controle na 6 maanden waren goed. PSA zoals het heet niet meetbaar. Echter er is veel veranderd.
De tijd na de operatie, zeker de eerste 3 maanden heb ik als heel moeilijk ervaren, lichamelijk en geestelijk. Ben dan ook heel blij dat ik hulp gevraagd en gekregen heb van een psychologe (Care for Cancer). Zij heeft mij en mijn partner wel heel goed geholpen. Na elk bezoek dat zij was geweest voor een gesprek van anderhalf uur (zij bezocht ons thuis) leek het alsof er een hele last van de schouders was en we weer lucht hadden. Ik raad het iedereen aan.

Inmiddels het leven weer goed op de rit, al zijn er nog wel momenten dat ik denk ‘verdomme waarom heeft dit moeten gebeuren’?
Na flink wat weken fysiotherapie en oedeem therapie gaat het weer goed. Heb zelfs een abonnement genomen bij de sportschool om twee keer in de week wat aan spier oefeningen te doen, m’n hobby zal het echter nooit worden. Ik fiets weer flinke afstanden, wandel er lustig op los  en ben weer fulltime aan het werk. 
Ik mag dan het geluk hebben niet incontinent te zijn geweest ik merk wel dat als ik in de ochtend lichamelijk intensief heb gewerkt ik ‘s middags op moet letten dat wanneer ik iets zwaars til niet per ongeluk een druppel urine verlies. Ook ben ik vlugger moe dan voorheen.

Wat wel een echt dingetje blijft is de erectie stoornis, noem het maar gerust impotentie. Daar heb ik echt moeite mee. Soms denk ik van hé er lijkt wat leven in te komen maar dan op de momenten dat het niet hoeft en minimaal. Gelukkig is er Androskat. Werkt tot nu toe bij mij heel goed, in het begin zelfs te goed naar mijn zin. Nu heb ik de juiste dosis gevonden die in kan injecteren. Het injecteren zelf doet niet zeer maar blijft vervelend om te moeten doen. Ook het plannen ervaar ik als vervelend omdat het toch altijd lang door werkt. Dus bij haast of tijdnood is het geen oplossing.
Het positieve is dat het me oplucht te weten dat een erectie nog mogelijk is. Nooit gedacht dat zoiets vanzelfsprekends nog zo belangrijk zou kunnen worden.

Geef het de tijd heeft men mij in het begin gezegd. Ze krijgen steeds meer gelijk, helaas.
Het zonnetje is gelukkig weer gaan schijnen maar op de achtergrond hangt nog altijd dat kleine donkere wolkje. Zo nu en dan drijft dat nog wat dichterbij, gelukkig is er dan die vertrouwde schouder waar ik mijn hoofd even op kan leggen.

wordt vervolgd