De trein is gaan rollen

We zijn vertrokken. 
Uitslag biopten niet goed. Van de 12 is het bij 9 daarvan niet goed, waarvan 7 gleason 7. De rest 6. Mijn voorgevoel heeft dus geklopt, helaas. Het is nu 23 mei en voor het eerst is het uitgesproken ‘meneer u heeft prostaatkanker’. Gelukkig was en is altijd mijn partner erbij want de rest van het gesprek is mij een beetje ontgaan. Ik ben potverdikke 53, dit is toch iets voor oude mannen? 70+ en ouder? Nee dus. En inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben maar vele ‘jonge’ mannen met mij, helaas.

ik krijg te horen wat de opties zijn en of ik een keuze wil maken tussen verwijdering, externe- of interne bestraling (brachy). Er wordt een afspraak gemaakt met de oncologisch verpleegkundige en de radiotherapeut (Catharina ziekenhuis Eindhoven).

Inmiddels staat wel vast dat ik niet in het MMC verder wil maar de behandeling hoe dan ook wil verplaatsen naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Waarom? Weet ik niet, voelt gewoon beter.

De trein is gaan rijden. Wanneer hij stopt? Is op dit moment nog niet bekend.
Voel me onzeker, ongerust, ben bang en weet niet hoe of wat. Ik baal en dan is het zachtjes uitgedrukt.