Wil nu wel heel graag uit die achtbaan hoor, dat kreng wil maar niet stoppen.
Het is nu dik drie maanden na de lobotomie van mijn linker long, ik heb de 50 gehaald en mijn verjaardag gevierd. Ik ben inmiddels al een paar keer voor controle terug geweest naar het AvL.
Drie weken geleden is er nog een thorax foto gemaakt omdat ik het idee had dat ik een borrelend gevoel en geluid had aan de linker kant. De huisarts was bang dat het een longontsteking was en stuurde me voor controle terug naar het AvL. Gelukkig bleek uit de thorax foto dat er geen vocht te zitten op de plek waar voorheen mijn long zat. Ik borrelde overigens wel maar dit kwam volgens de longarts daardat mijn luchtwegen overgevoelig zijn na de operatie. En tijdens het luisteren met de stethoscoop schoot de longarts in de lach het klonk namelijk alsof ik een bad eend had ingeslikt. Nu blijkt dat ik astmatisch ben en moet ik wat vaker mijn puffertjes gaan gebruiken. Mijn littekens genezen mooi en heel soms voel ik mijn gekneusde ribben nog, maar dan heb ik duidelijk teveel gedaan.
De long arts was tevreden en vertelde mij dat ik nu de aankomende 10 jaar elk half jaar word gecontroleerd. Er word dan 1 keer in de 6 maanden een thorax foto gemaakt en de volgende 6 maanden een CT scan. De longarts wilde nu dan afgelopen dinsdag beginnen met de CT scan en dan over 6 maanden de thorax. De uitslag van de CT scan van dinsdag zou dan telefonisch aan mij worden doorgegeven. Zo gezegd zo gedaan en afgelopen donderdag word ik inderdaad door een longarts van het AvL gebeld. Deze beste man vertelde mij dat de CT scan goed was gegaan en dat mijn lever en mijn overgebleven long helemaal schoon zijn.
En toen .......... kwam er een maar .......... het was opnieuw pure toeval zei de arts (zoals het ontdekken van de tumor in mijn long ook per toeval was), maar hij had op de scan in mijn rechterborst ineens een vlekje gezien.
Echt ik had ineens een flashback ........ opnieuw dacht ik dit kan niet over mij gaan, hij heeft vast de verkeerde uitslag voor zijn neus of hij heeft de verkeerde persoon gebeld. Nou mooi niet, hij verzekerde mij dat hij het juiste nummer had gebeld en dat het ook echt om mijn rechter borst gaat. Vanaf dat moment gaan er zo gemiddeld 100 wtf's en de nodige gvd's per dag door mijn hoofd.
Dus de aankomende week gaat de hele kermis weer beginnen en blijf ik voorlopig nog even in die @⚡️!⛈😡# achtbaan zitten. Ik ben opnieuw helemaal van mijn padje, ik voel de operatie van april nog in mijn lijf en ineens ben ik in de volgende nachtmerrie beland. Het is pas drie maanden geleden dat ik door de Da Vinci werd geopereerd. En blijkbaar is het dus niet op de thorax van 3 weken geleden gezien en nu dan toevallig op de CT scan wel. De arts vertelde mij dat ik begin aankomende week door de specialist van het ziekenhuis word gebeld en dat er snel de nodige onderzoeken moeten worden gedaan.
Ik dacht echt dat het goed met me ging, dit had ik in iedere geval niet gedacht.
6 reacties
Heel veel sterkte met wat er nu weer op je pad komt.. Een hele dikke knuffel! en blijf schrijven XXX
Zoals ik eerder al schreef kreeg ik na de operatie tijdens een controle het bericht dat er bij toeval een vlekje was gezien in mijn rechter borst. Dus daar ging ze weer, ik wist niet welke de onderzoeken ik zou krijgen dit hoorde ik pas in het ziekenhuis. Wat mij verteld werd was dat er een mamografie, een echo zou worden gemaakt. Nu heb ik niet van die grote borsten, met een beetje fantasie is het een B. Dus ik dacht die van mij blijven nooit hangen in dat mamoding. Maar met een beetje trekken en duwen zaten ze toch knel en werd de mamo gemaakt. Wow dat voel je, ik had natuurlijk nog die gekneusde ribben links dus ik vond het niet echt heel fijn. De echo was gelukkig pijnloos en was zo gebeurd. Toen de echo klaar was en ik van de tafel af wilde kwamen er ineens nog wat dames in witte jasen de behandel kamer binnenin totaal stonden er toen ineens 5 dames me heen. 1 van deze dames vertelde mij dat ik nog even moest blijven liggen want ze wilde nog even wat hapjes uit mijn borst halen. Ik moet er even bij vertellen dat ik voor de grooste vent niet op de vlucht sla maar naalden......... dat is een heel ander verhaal. En die angst voor naalden was blijkbaar in mijn dossier terecht gekomen vandaar de hulp troepen. Nou daar ging ik, er kwam een dame bij mijn handen staan en pakte die vast de andere stond bij mijn voeten weer een ander had die naald vast, een dame keekop de monitor en de laaste dame hieldmijn borst vast. Ik moet eerlijk toegeven dat ik mijzelf ondanks de angst en natuurlijk al die vrouwen toch over kon geven aan het onderzoek en de hapjes uit mijn borst heb laten halen. En toen het klaar was ben mocht ik in het ziekenhuis blijven wachten op de uitslag. Dat is lastig er gaat van alles door je heen en je hoopt uiteraard dat het goed uitpakt maar ik dacht hoe groot is de kans dat je na een kwaadaardige tumor ineens een goedaardige zou hebben. Ik werd na 55 minuten geroepen door de arts, ze keek me aan en vertelde mij het is een fibro-adenoom dus een bindweefselknobbel een goedaardige tumor. Wooow echt........ ik was super blij ik kon het amper geloven wat was ik blij. Uitraard moet ook dit in de gaten gehouden worden en als hij groeit of als ik last krijg dan kijken ze opniem. Ha deze dame mocht blij naar huis. Eenmaal huis gekomen en nadat ik deze goede uitslag aan wat familie had doorgebeld zat ik een beetje wezeloos op de bank. En daar gaat de telefoon, het ziekenhuis wilde me toch nog even spreken ik zou worden door verbonden met de arts. En ja hoor naast dat ze deze fibrodinges hadden gevonden bleken er ook weliswaar nu nog minuscuul maar toch zorgewekende cellen in mijn borst te zitten. Dus daar ging mijn goede bui, er werd me uit gelegd dat ik voorlopig om de twee maanden moet worden onderzocht. En als er scans gemaakt moeten worden van mijn overgebleven long ze dan ook direct mijn borsten weer gaan onderzoeken. Dus op dit moment heb ik nog steeds twee borsten en in een daarvan zit een fibro-adenoom en zorgelijke cellen. Dus mijn verhaal word opnieuw vervolgt. Op 8 oktober mag ik weer door de scan......... het blijft spannend maar we blijven knokken.
Tjonge jonge wat een schrik. Dat er toch eerst een ander verhaal verteld werd.😱😳😬 Pijnlijk wat een blunder. Hopelijk kun je het een plaatsje geven en blijft het hierbij.🙄
Zal voor je duimen 8 oktober heel veel sterkte.
Liefs Alise ❤
Heel heftig en dubbel.
Hoop dat het allemaal mee valt.
Veel sterkte