Pensionado's

Bij mij op de tennisclub is het een gewoonte geworden dat op maandagmiddag en donderdagmiddag een stuk of tien gepensioneerden bij elkaar komen om met elkaar te dubbelen. De leeftijden lopen uiteen van begin zestig tot ruim tachtig. Maar ook werkenden en/of jongere mannen mogen mee doen. Het schitterende weer lokte ook mij tweemaal naar de tennisbaan.

Mijn ervaring van afgelopen maandag bevestigt de juistheid van het motto van een collega blogger "Blijf in beweging". Zo speelde ik maandag drie dubbelpotjes van elk 30-40 minuten, waarbij ik tussendoor de rustpauzes wel hard nodig had. Tijdens het eerste rondje voelde ik mij nog best wel rot en loom, het tweede rondje begon ik goed wakker te worden en bij het derde potje stond ik vol energie op de baan. Om de rest van de dag mij erg goed te voelen. Donderdag werkte de truc duidelijk minder jammer genoeg en hield ik het na een uur voor gezien.

De humor is ruimschoots aanwezig op de baan. Zo kreeg ik complimenten omdat ik bereid was volgens iemand "mijzelf op te offeren" door te dubbelen met het markante heerschap X. Natuurlijk net hard genoeg dat de heer X het kan horen. En na afloop de felicitaties van iemand anders voor het winnen van het potje "ondanks mijn dubbele handicap", waarbij de chemo slechts de minste van de twee beperkingen was.

Deze week heb ik verder weinig nieuws te melden. De tweede kuur verloopt redelijk volgens het boekje, inclusief helaas een flinke dosis darmklachten waardoor ik voor het eerst wat afgevallen ben. Wat jammer is want met 76kg/1.85m zit ik niet erg ruim in mijn vel. Toch denk ik dat ik stiekem wat games aan het terugwinnen ben op de kanker sinds mijn blog Love-Forty waarin ik concludeerde dat ik met 0-6 0-5 en 0-40 achterstond. Het behalen van HIPEC zou setwinst kunnen betekenen, maar daarvoor moet de CT scans over een paar weken nog steeds goed zijn. Misschien dat de HIPEC chirurgen ook gelijk wat kunnen doen aan mijn middelmatige backhand .