katheterloos
Afgelopen vrijdag katheter verwijderd, dat voelde als een bevrijding. In de luiers nu, terwijl de wondjes van de robotarm voorspoedig zichtbaar genezen. De interne wond tussen blaas en plasbuis voel ik goed, ondanks pijnstillers. Gelukkig prima eten en drinken, en de ontlasting loopt gesmeerd (en schuimend...) dankzij Movicolon. En elke dag maagbeschermer en anti- trombose Injectie door mijn vrouw, ex-GGD-medewerkster...
3 reacties
Haha, hulp direct aan huis, hoe mooi wil je het hebben...
Katheter weg, wat heerlijk moet dat zijn! Gaat het ook nog gebeuren dat je zonder luiers kunt? Ik hoop het voor je!
Lieve groet,
Hebe
Nou hélemaal zonder luiers, dat hoop ik van harte. Maar met niet meer dan een inlegkruisje zou ik ook prima kunnen leven. Ik had een tamelijk druk sociaal leven (voorzitter van een Poëzieclub, actieve deelname aan circa 70 poëziebijeenkomsten per jaar in Nederland en België, bundelpresentaties, vergaderingen) en dat wordt moeilijk als Broeder Incontinentius. Binnenkort probeer ik het weer, desnoods met een kort bezoek, want poëzie was en is voor mij een heel noodzakelijk deel van mijn leven. Ik haal heel veel inspiratie uit andere kunstenaars en dichters, vooral uit de discussies in de pauzes en achteraf aan de bar.
Ik krijg hulp van een bekkenbodem-fysiotherapeut en oefen 3x daags met de sluitspier en doe ook beenspieroefeningen en 2x 15 minuten wandelen. Het valt voorlopig niet mee. De wondpijn waar eens de prostaat zat krimpt wel elke dag en de uitstraling naar de benen en heupen is bijna weg. Er is dus nog hoop....
Inmiddels 3 à 4 inleggers per dag, en die wissel ik alleen omwille van de frisheid. Alleen nog druppelverlies. Alleen verkeersdrempels en fietsen leveren nog druppels op. Elke dag oefenen en inmiddels ook weer firness, en dat helpt.