Oogmeting
Vanmiddag naar de opticien voor een oogmeting voor een nieuwe leesbril. De meetwaarden weken abnormaal af en de medewerkster vroeg of ik recentelijk geopereerd was en nog pijnstillers zoals diclofenac gebruikte. Dat gaf ik toe, en ook dat het een prostatectomie betrof. Zij vertelde dat ook haar vader die had overleefd en dat zij daardoor de symptomen herkende: ik liep nog wat waggelend en ging voorzichtig zitten, zag zij. Ik moest over minimaal 4 weken maar eens opnieuw komen meten.
De oogafwijking verklaart ook waarom ik sinds de ingreep moeilijk lees. Ik dacht dat het vermoeidheid was en verstrooidheid door alle commotie. Ook valt het lichamelijk niet mee om langer dan 15 minuten stil te zitten, want dan voel ik de operatiewond en gaat de luier broeien...
Nog veel vochtafscheiding over heel de romp. De waterbuik wordt minder, gelukkig, en drukt niet meer zo op de geplaagde blaas. En de hechtingen zijn inmiddels opgelost en exit door het doucheputje.
Ook de pedicure bleek bekend met prostatectomie. Haar man had uitgezaaide prostaatkanker en was inmiddels al enkele jaren geleden daaraan overleden. Zo kom je nog eens wat meer te weten van mensen uit je directe én wat minder directe omgeving.
2 reacties
Ja, bijzonder is dat...
Op een andere manier heb ik dezelfde dingen meegemaakt. Die herkenning is soms confronterend maar voelt ook goed.
Fijn dat je waterbuik minder wordt! Fysiek is het natuurlijk ook een hele aanslag geweest en zal nog wel even duren voordat dat beter gaat. Maar elk stapje vooruit is er één!
Lieve groetjes Hebe
Enkele maanden verder. Een oogarts heeft beginnende staar aan het rechteroog vastgesteld, maar daar hoef ik pas over pakweg 3 jaar voor terug te komen. Door de narcose was de afwijking uitvergroot en opgevallen. Eind deze week krijg ik dan eindelijk een nieuwe leesbril. Is ook dat weer in orde.
Het slecht slapen is ook goed onderzocht. Ik kreeg een apneu-controleapparaat om de borst, dat mij een hele nacht monitorde. Ik bleek geen apneu te hebben - het extra snurken kwam door het continue op de rug liggen. Ook een Holten hartritmestoornismeter voor 24 uur omgehad: geen stoornissen, wel voor mijn leeftijd heel gebruikelijke onregelmatigheidjes (huppeltjes). Toch positieve uitkomsten.
De littekens van de Da Vinci zijn nu zó ver genezen, dat ik weer op de zij kan slapen, en dus nog maar één maal 's nacht eruit hoef voor toiletbezoek - net als vóór de operatie. De 4 kleine voel ik ook niet meer, de 2 grote littekens nog wel - en het interne litteken waar de prostaat zat ook nog dagelijks. Ik ga vooruit.