Maandag 7 juni, een dag met hindernissen en mijn 2de ontmoeting met mr. Chemo
Vandaag had ik eerst een intake voor Oncofit in Tergooi Blaricum. Dus vanmorgen vroeg op de fiets naar Blaricum. De bult over naast de snelweg was wel even zwoegen, maar ik was er op tijd. Paar vragenlijsten doorgenomen, en wat dingen vertelt. Tja, wat zijn je doelen voor Oncofit. Tja, daar had ik niet echt goed over nagedacht. Aan mijn conditie werken, zodat ik straks voor de operatie in een goede conditie zal zijn. Wat wil je de komende tijd bereiken: Nou, begon ik heel enthousiast: 5 keer twee uur wandelen in de week ! Zo, je bent nog al niet wat van plan, is dat niet een beetje veel, werd me gevraagd. Okè, dan 5 keer 1,5 uur. Dat klinkt toch ook wel goed, vond ik zelf. En verder: nou, twee trappen op naar boven zonder buiten adem te raken. Oh ja, fietsen, dat leek me ook nog wel wat, Vertelde dat we die avond een hometrainer op zouden halen, kan ik met slecht weer ook gewoon fietsen voor de tv. En ook fijn als ik weer zo`n last van mijn rug heb. Ik weet niet wat de dame van de intake precies van me dacht, met al mijn plannen, maar dat zal de tijd gaan uitwijzen. Tot slot nog een fietstest gedaan, en afgesproken dat ik met ingang van volgende week maandag ga starten met Oncofit. Voorlopig 1 x per week, want de donderdag zit vol. Wat ook wel fijn is, dat is dat de Oncofit zelf gewoon in ziekenhuis Tergooi in Hilversum is. Dat is bijna om de hoek voor mij.
Daarna naar huis gefietst. Daar was Sanne al. Die had aangeboden om mij die middag na de chemo weer op te halen. Heel lief. Ze had die morgen nog wel een online schoolgebeuren, dus ze had haar laptop mee. Ik verzorgde een heerlijke cappucino. Helaas, dat ging wat later mis, en een deel van de koffie belandde op het toetsenbord van haar laptop. Paniek ! Laptop gelijk op de kop, stekker uit het stopcontact, en de boel afgesloten. Gelijk op google gezocht wat we moesten doen: ondersteboven droogdeppen en daarna ondersteboven met het toetsenbord in de rijst voor 24-48 uur. Wat een stress, Sanne zit in haar laatste weken van de kunstacademie en er staat allemaal belangrijke info op de laptop. Dat worden twee spannende dagen. We duimen voor een goede afloop.
`s Middags naar Tergooi voor mijn tweede ontmoeting met Mr Chemo. Nou, ik was er weer klaar voor. Omdat ik na de eerste chemo veel last had gehad van een droge mond, en plekjes, was het advies om nu met de eerste chemo mijn mond te koelen met........ijsjes ! Nou, dat is voor mij geen punt, ik hou wel van een ijsje. Dus ik begon gelijk al met een raketje. Ook gedurende het doorlopen van de chemo nog een ijsje gegeten om te koelen. Hopelijk heeft het effect. We gaan het beleven. Dat is toch wel weer leuk aan Mr Chemo dat ik gewoon gratis ijsjes krijg :-)
De tweede chemo van die dag zouden ze wat langer in laten lopen als de vorige keer. Toen kreeg ik op het eind van de inloop van de chemo, prikkelingen rond mijn neus en ogen. Dus kreeg ik toen het advies mee, om het de volgende keer wat langzamer in te laten lopen. Dus i.p.v. een half uur nu in drie kwartier. Dat heb ik dus ook met de verpleegkundigen besproken. Afijn, ze zijn bezig om het infuus in te stellen, en ik hoor de ene zeggen, over een half uur zit het erin. Ik dacht, hoor ik dat nu goed ? Dus ik zeg hardop: dus over drie kwartier zit het erin !! Oh ja, hoor ik ze zeggen, dat is waar, dat is die mevrouw waar het langzamer in moet lopen.
Het is maar goed dat ik zelf nog goed bij de pinken ben, dacht ik, want anders had het er weer zo in een half uur ingelopen, met alle ellende van dien. De vorige keer werd door de apotheek mijn Lonquex injectie op de afdeling afgegeven, maar die kwam dit keer niet. Toen ik ernaar vroeg gingen ze de apotheek bellen, stond ik voor de woensdag in het systeem. Afijn, gelukkig zijn die injecties wel op voorraad, dus die kon ik na afloop bij de ziekenhuisapotheek ophalen.
`s Avonds hadden we om 19 uur afgesproken om de hometrainer op te halen. Het was vlakbij, dus dat was mooi, We gingen wel met de bus, want zo`n hometrainer naar huis sjouwen dat ging hem niet worden. Om zeven uur bellen we bij Fazantenstraat nr 47 aan. Niemand thuis. Afijn, we bellen nog een paar keer aan, kijken door het raam naar binnen, niemand te zien, ook geen hometrainer. Ik balen, ik zeg, dat hebben wij weer. Ze heeft die hometrainer vast aan iemand anders verkocht. Nou, nog even gewacht, en aangebeld, en toen naar huis. Daar op "mijn marktplaats" gekeken, want denk je, staat er om 19.08 uur een berichtje : zijn jullie al onderweg. Ik type terug, we zijn al weer thuis, een kwartier voor een dichte deur gestaan ! Nou, dat kan niet, we zitten hier met zijn drieën te wachten ! Ik type terug: Fazantenstraat 47 ! Oh, jee, wordt er geantwoord, mijn dochter heeft de verkeerde straat opgeschreven. Het is de Konijnenstraat 47 ! Nou, dan komen we er weer aan. Gelukkig, was ook dit adres vlakbij. We kregen nog wat korting, en nu staat er hier in de huiskamer een hometrainer. Dat ik er nog maar vele ritjes op mag maken, en dat het helpt bij het opbouwen van mijn conditie. We gaan het zien. Eerst maar proberen of we hem aan de gang krijgen, want de beschrijving hadden ze niet meer, en met al die knopjes en software wordt het even uitvogelen. Gelukkig hebben we google, en een handige zoon ! Dus het gaat vast lukken.