De Mallemolen van Moer

Niks beter dan Radium 223 leek het wel toen ik de brochures van de diverse ziekenhuizen las.
Goede resultaten voor patiënten met vooral botmetastasen en maar weinig bijwerkingen.

Maar na drie Radium223-toedieningen was ik verder van mijn vertrouwde kankerhuis dan ooit, geen verbeteringen te zien maar wel een deprimerende mix van obstipatie, misselijkheid, stramheid en conditieverlies die ik nergens in de boekjes kon vinden.
Stoppen met deze behandeling leek het enige wat me restte. 

Waren dit 'bijwerkingen', of was er iets anders aan de hand?, vroeg ik mij af.
Toen een abdomen/thorax-scan kort daarop een erg slecht functionerende aortaklep meldde, was mijn link snel gelegd, zou het dan toch aan het hart kunnen liggen?

De behandelaar was niet overtuigd; we richten ons nu primair op de kankerproblematiek. Als ik me toch wilde verdiepen moest ik bij de cardioloog aankloppen. 
Dat ging sneller dan verwacht, binnen enkele weken werd een echoscopie afgenomen en drie weken later vertelde de cardioloog mij dat er met spoed een nieuwe aortaklep in mijn hart geplaatst moet worden.

Vijf onderzoeken werden in twee weken afgenomen;  nu wacht mij over vier dagen het beslissende hartkatheterisatie-onderzoek dat aan zal geven of het een plaatsing via de bloedbaan of een openhartoperatie of dat het helemaal niks wordt.
Het eerste is mijn hoop, met de andere twee wil ik (nu) niks te maken hebben.

Voor de nacht heb ik  5 mg quetiapine, overdag moet ik mijn mallemolen met andere middelen in bedwang zien te houden.
Gelukkig heb ik ook nog een slapend Moer-account wat ik nu weer inzet….