En weer terug bij af..
Nou ik was me toch een partij gespannen voor die punctie vrijdag. Alle ingrepen en behandelingen ging ik nuchter en vrij relaxt in, maar nu zat ik er niet lekker in. Het gefrunnik aan je lijf elke dag weer was ik zo zat. Maar goed de punctie viel reuze mee. Ze vertelde stap voor stap wat ze gingen doen. Er is wel een liter vocht weggehaald bij mijn long. Een liter!? Das toch niet normaal. Ik merkte gelijk dat ik vrijer kon ademen. Pat was nog op de kamer en merkte ook het verschil. Ik heb hem weggestuurd naar onze kleine jongen en even later kwam schoonzus langs om me te ondersteunen. Eenmaal aan het kletsen zei ze, ben je nou alweer buiten adem? Ik had het zelf nog niet echt door maar merkte dat mijn ademhaling weer veranderde en kreeg ontzettende pijn in mijn schouder. Ik had nog specifiek aan de longarts gevraagd of ik ergens last van kon krijgen en nee hoor dat kan niet. En wie had er gvd weer pijn? Ja ikke weer. Stond ook niet op mijn bingolijst. Verpleegkundige er even bij gehaald en ging even overleggen met een arts. Als het na een uur niet weg was gaan we weer aan de bel trekken. Nou je raad het al, het was niet weg! En mocht dus op vrijdag avond nog voor een long foto. Nou eenmaal daar aangekomen staat dezelfde gozer er weer die ik die week al 3x gezien heb. Ben je er nou weer zegtie. Ja kan ik ook van jou zeggen! Je kent mijn geboorte datum nou toch wel uit mijn hoofd? Nou we kunnen nog lachen in ieder geval. Foto weer gemaakt en ‘s avonds kwam het verlossende woord. Het vocht was weer terug!!! WTF. Why??? Ja niemand die het weet. Volgende dag kwam de arts en het vocht moet zichzelf op gaan lossen alleen is mijn lichaam zo hard aan het vechten tegen alle andere infecties dat deze niet lukt. Pfff top. Maar als het zo blijft en ik moet gaan afwachten doe ik dat liever thuis! Dat begreep hij en we zouden maandag beslissen wat te doen. De drain mocht eruit want er komt geen vocht meer uit. (Daar gelukkig niet) gelukkig dus verlost van mijn zakkie! Dat scheelde ook weer wat pijnklachten. Pat en Evan zijn het hele weekend langs geweest. Ook voor Moederdag uiteraard. Is toch wat meer beladen als je in het ziekenhuis moet zijn en niet bij je gezin thuis. Dushi kwam natuurlijk niet zonder lege handen en had lekker macaroni voor mij gemaakt met heerlijk sambal. Eet nog niet veel en ben alweer terug op gewicht voor de zwangerschap maar de macaroni ging er redelijk in🥰 Op zondag had ik eindelijk een keer geen buurvrouw/man, maar was er ondertussen zo aan gewend dat ik gewoon iemand naast me miste en geen oog heb dicht gedaan😅 nou maandag waren de artsen vroeg en als de longarts geen plan had mocht ik naar huis. En ja hoor de long arts wil het toch even afwachten en aankijken. Volgende week moet ik dinsdag terug en gaan we kijken of het zichzelf heeft opgelost. Mits ik niet weer eerder aan de bel moet trekken omdat ik koorts of meer pijn heb. Laten we een keer hopen dat het me meezit. Op maandag heb ik eindelijk mijn pikkie van de opvang gehaald met Pat. Kon wel janken. En ipv in bed eten eindelijk lekker in de tuin gegeten met zijn 3tjes. GENIETEN! En dat gaan we hopelijk alleen nog maar doen!