Een weekje thuis

Alweer een week thuis! En wat is het toch heerlijk om thuis te zijn. Maar makkelijk is het zeker niet. Het is gelukkig nog heerlijk weer en dus bijna elke dag even wat gegeten op het terras. De ene dag met wheelie op pad en de andere dag met de auto op pad en zo dicht mogelijk afgezet worden. Lange stukken lopen gaat nog niet. Rustig opbouwen. Maar het voelt goed om er weer even uit te zijn. Na een uitje wel gelijk naar bed. Alles kost veel energie maar merk met de dag dat het kortademige minder wordt. Zou het vocht dan toch uit zichzelf weg gaan? Ik hoop zo dat het een keer meezit. Slapen gaat nog niet echt top. Lig veel wakker na te denken en bang te zijn. Bang voor slecht nieuws dinsdag, bang voor slecht nieuws in juli. Er is zoveel gebeurd afgelopen weken dat ik even het geloof ben verloren. Het vertrouwen moet weer opbouwen en ik weet zeker dat ik dan weer strijdbaar ben. Probeer elke dag mijn zinnen te verzetten en heb afgelopen vrijdag weer eens een wijntje op. Dokters orders😉 ook die dag wel redelijk gegeten. Het eten gaat namelijk nog niet top. Lang geleden dat ik onder de 80 kilo woog😅 eind oktober woog ik 97. Ja noem het de zwangerschaps kilo’s, en nu zijn de getallen omgedraaid 79 kilo. 18 kilo kwijt. Hartstikke fijn natuurlijk maar voor de energie niet echt helpende. 6 kilo kwijt na de operatie. Zit nog steeds aan de bijvoeding tussendoor. Kan in ieder geval mijn oude kleren weer aan. Maar hopelijk komt de eetlust gauw weer terug.

Op zaterdag was er een kampioenswedstrijd bij Botlek, maar het was zo druk dat het teveel prikkels waren en ik het al gauw voor gezien hield. Evan was bij opa en oma dus was even helemaal alleen. Meestal ga ik daar goed op, maar opeens was het zwaarder dan ik dacht. Pat was even avondje uitrazen en dat gunde ik hem ook. Ik ben maar vroeg naar bed gegaan. Ik voel me fysiek verder steeds beter gelukkig. Kan gewoon weer alles doen zonder na te denken met opstaan etc. Kan Evan zo nu en dan ook weer eens oppakken. En dat is zo fijn. Mijn eigen kind na een maand weer eens zelf oppakken en knuffelen zonder dat ik pijn heb. Over 2 weken staat Spanje gepland, maar hoogstwaarschijnlijk slaan we die toch over. Ik durf het niet aan na al die complicaties. Vliegen en een ander land. Nu gaan we misschien een weekje in Nederland weg. Even eruit. Bijkomen met elkaar. Genieten van elkaar. En een hoop verwerken. Heb wel wat trauma’s opgelopen door 3 ziekenhuisopnames. Het is niet niks geweest en dat besef ik me nu ook. Nu dus eindelijk een wat positievere blog met een realistisch beeld hoe het gaat, maar wel lekker thuis en fysiek weer steeds beter! Op een gegeven moment was daar mijn geloof ook in verdwenen. The only way is up! 💪🏻🙌🏻