De operatie nadert..

Afgelopen dinsdag 8-4 stond de echo gepland voor mijn lever, maar dit zonder resultaat, want ze konden de uitzaaiing van 1 cm niet vinden. Is dit een goed of slecht teken? In de middag zou ik gebeld worden met het definitieve behandelplan. Om 16.00 uur had ik nog PT dus had mijn geluid aangehouden en zoals mijn gevoel al zei werd ik maar niet gebeld. 16.45 gestopt en zelf maar gaan bellen en kreeg niemand te pakken. Om 17.00 uur belde mijn arts gelukkig eindelijk zelf. Pfff einde van de middag is dus echt einde van de middag. Ze gaan alles in 1 operatie doen en kijken wat ze met de kleine uitzaaiing gaan doen tijdens de operatie. Mocht het niet lukken doen ze dat kleine plekje erna nog wegbranden. Oke dus 16-4 operatie. Hopelijk lukt alles in 1x. Daar was ik op zich wel blij mee alleen houd ik niet van onzekerheid, maar goed ik ga ervan uit dat ze weten wat ze doen. 

Ik ben op zich niet bang voor de operatie, maar eerder voor de tijd erna. Vind het alleen vervelend dat het nu allemaal telefonisch gaat en voel niet veel verbinding. De dag erop had ik voor het eerst een hele slechte dag sinds ik weet dat ik kanker heb. Ik moest veel huilen en mijn lontje is kort. Kan niks hebben en ben opeens zo moe. Niet wetende of het de kanker is, mijn gedachten of dat ik teveel doe voor afleiding. Wie zal het zeggen? Ik wilde nog 1x zwemmen voor de operatie met de kleine, maar had buikpijn, hoofdpijn en huilbuien tegelijk. Ik voelde me schuldig dat ik het niet kon opbrengen dus mijn gevoel werd er niet beter van. Ik heb Pat geappt met de vraag of hij op tijd naar huis kon komen, want met de kleine alleen thuis trok ik even niet. Ik wilde gewoon even een dagje in bed liggen en janken wanneer ik daar behoefte aan had. In de nacht werd het niet beter en was ik helemaal in paniek. Nog niet eens angst voor de operatie, maar meer de tijd erna en het gevoel dat ik niet voor mijn eigen kind kan zorgen. Het lijkt wel of de navelstreng nog aan ons vast zit, want Evan werd ook elke keer huilend wakker alsof hij aan het dromen is. Zo zielig. 

Pat is de volgende dag thuis gebleven en ik kon gelukkig uitslapen. Werd om 10.30 uur wakker. Toch weer even naar buiten om te bewegen en weer terug mijn bed in. Gelukkig was ik vandaag in een betere toestand en merkte ik dat ik me iets beter voelde.  

Einde van de middag werd ik door een anoniem nummer gebeld en dat is meestal mijn arts. En ja hoor ze belde met WEER een wijziging voor de operatie. Ik word nu maandag de 14e opgenomen en dan gaan ze de kleine plek op mijn lever wegbranden. Dinsdag is een rustdag en woensdag ben ik als eerste aan de beurt voor de operatie. Dan is dat plekje weg en hoeven ze dat niet te doen tijdens de operatie. Dit wordt namelijk niet door de chirurg gedaan dus weet de chirurg gewoon waar die aan toe is. Uhhhh okeee weet je nu zeker dat het vast staat want ben er wel klaar mee? Ook heb ik gelijk een gesprek met de chirurg gevraagd, want vindt het nu wel fijn om te weten wie er in mijn lichaam gaat snijden en door de wisselvalligheden wil ik hem gewoon even zien voor de operatie. Dit gaat ze gelijk voor maandag regelen. Wij ook weer alles voor de kleine geregeld op die dagen. Het idee dat ik nu nog langer in het ziekenhuis lig vind ik helemaal niks, maar wat moet dat moet. Zal mijn kleine ventje missen, maar hopelijk kan ik daarna weer de leuke mama zijn die ik wil zijn.  

Hopelijk ben ik de komende dagen niet zo depri. Op vrijdag heb ik bruidsjurken passen gepland staan en ben blij dat ik die afspraak heb laten staan, want ik heb daar onwijs veel zin in. Even iets leuks. Niet met kanker bezig zijn. Misschien dat we de bruiloft wel vervroegen dus misschien maar beter ook. Leuk middagje met moeders, 2e moeders en schoonzus. Ben zo benieuwd wat mij staat. De kleine een nachtje naar opa en oma. Pat een nachtje weg. Nog even een avondje voor ons zelf. Pat is veel thuis bij mij dus hij verdiend het wel even om een avondje weg te gaan. Verder het weekend voorbereiden op een week ziekenhuis. Heb de oordoppen al binnen, want die zal ik wel nodig hebben😉 

Laat het maar snel maandag/woensdag zijn. Eruit met die kankerzooi. Weg ermee en kom aub nooit meer terug. En daarom zeg ik tegen iedereen geniet van het leven, doe de dingen die je wilt doen en stel ze niet te lang uit. Je kan je kapot werken, maar je krijgt je tijd niet terug. En natuurlijk ik hoor het nog iemand zeggen: je kan elke dag wel dood gaan! Ja dat klopt Harry, maar als je de stempel kanker hebt, ben je daar elke dag mee bezig! En met een EVENTUELE aanrijding of weet ik veel wat niet. Dat is toch heel anders leven. YOLO!