De operatie

Woensdag was ik als eerste aan de beurt. Moest om 0545 gewekt worden om nog een drankje te drinken voor de operatie. Verder moest ik nuchter blijven. Rond 07.15 werd ik naar de zaal gebracht waar iedereen klaar gemaakt wordt. Ik was er als 1 van de eerste maar ging als 1 van de laatste daar weg circa 08.20 uur. De chirurg was ondertussen langs geweest en heeft nog alles uitgelegd en ook nog paar andere mensen die me kalmeerde maar was gelukkig kalm en relaxed. Liet het allemaal over me heen komen. Ik zei elke keer: GAS EROP en GAAN MET DIE BANAAN!
Nou in gedachte dacht ik ga lekker 6 uurtjes naar Spanje maar het was toch wat langer gebleken. Ik weet natuurlijk niet alles meer maar was volgens mij rond 6en weer op de uitslaapkamer dus heb een extra lange werkdag onder narcose gelegen. Voor mijn vader en pat was het hel. Die dachten gaan in de middag alvast naar het ziekenhuis maar het duurde en het duurde maar. Ze zijn nog wel soort van op de hoogte gebracht maar pas laat dus dat ik klaar was. Zij waren gelijk bij me op de uitslaapkamer. Helemaal afgepeigerd van de spanning maar ik kon alweer grapjes maken. Alles was eruit alleen heeft het langer geduurd omdat ze de lever niet gedraaid kregen. Ze hebben dus wel een grote snee in mijn buik gemaakt om dit alsnog te kunnen doen. Dan maar een snee dwars door mijn buik, heb ik weer wat te vertellen als ik in bikini op het strand loop😉 het interesseert me echt niks. Ik wil gewoon beter worden en als ik me ergens niet druk om maak, is dat het wel!
Daarna nog 2,5 uur op de IC gelegen. Was even de vraag of ik moest blijven daar maar uiteindelijk voelde ik me goed genoeg om weer naar mijn eigen kamer te gaan. Ik was behoorlijk moe en suf dus lag nog lekker te spacen. Ik had een katheter in zodat ik niet uit bed hoefde om te plassen. Dat was fijn want dat had niet gegaan natuurlijk en verder kon ik maar 1 houding aannemen en heb ik half gesnoozed want eerlijk van al die toeters en bellen word je niet bepaald uitgeruster. Ik had een pijnpompje en die had ik ‘s nachts nog niet heel veel nodig perse. To be continued…
1 reactie
Wat een stralend koppie op de foto. Wat zal die blij zijn als je weer thuis bent. Deze zware horde heb je genomen. Draag je litteken maar met veel trots. Ik wens je een voorspoedig herstel.
Liefs, Monique