Halverwege maar tranen

Vorige week: de ochtend na de chemo is het niet helemaal lekker gegaan en ben ik ook wel geschrokken...ik ben flauwgevallen. Gelukkig was ik dus nog in het ziekenhuis en ze hebben mij gevonden in de badkamer, het was puur een gevalletje geen energie meer, Ik heb er op zitten wachten want inmiddels ben ik ook al 12 kilo verloren. De diëtist heeft mij gelijk verplicht om 500ml sondevoeding per dag te nemen

Maar nu .....ben ik halverwege, 3 chemo's en 17 bestralingen gehad en nog net zoveel te gaan. Ik zou er zo blij mee moeten zijn maar ik ben het niet, gewoonweg omdat ik nu in de fase zit dat ik niet blij kan zijn. Ik ben 24/7 moe en lusteloos, de blaren in de mond, geen eetlust en geen smaak meer. Voorlopig wordt dit ook niet beter maar eerder slechter. Ik hoop dat het straks na de behandelingen snel weer goed komt.

Er zijn van die momenten dat ik denk "oh laat het allemaal maar" en die komen toch best veel voor sinds een paar dagen, helemaal in het weekend omdat je dan niks moet en de lusteloosheid slaat dan harder toe. Ik zie er ook nooit tegen op om naar de bestraling te gaan want dan heb ik wat te doen en ben ik er toch even uit. Kan je wel zeggen nou dan verplicht je jezelf toch om te gaan wandelen of te gaan fietsen, nou zo werkt het dus niet want dan slaat de lusteloosheid en energie tekort toe. Het enige wat ik doe op een dag is niks, slapen en tv kijken want dat kost geen kracht, hoogstens ergernis.
Voor mijzelf denk ik dat het beter zou zijn dat ik opgenomen wordt in het ziekenhuis zodat ik weer wat kan aansterken en in elk geval weer energie heb om iets te doen. Als ik woensdag weer voor de chemo een nachtje moet blijven ga ik eens een balletje opgooien.

Maar ja ik ben halverwege en kan nu beginnen met aftellen en als ik er nu gewoon maar vanuit ga dat het de tot 23 maart alleen maar slechter wordt en daarna pas weer beter kan het misschien alleen maar meevallen.

Het klinkt weer sterk van mij maar dat ben ik op het niet....... diep van binnen blijven de tranen stromen,