Zware week

Zaterdag 6 maart 2021

Jemig, wat valt deze week me zwaar. 

Door de menstruatie ben ik meer bloed dan anders verloren. En aangezien mijn HB gehalte in het bloed al wat lager is (lees: ik heb gewoon bloedarmoede) heeft dat er best hard ingehakt. Plus, het heeft voor extra buik klachten gezorgd. 

Maar ik merk nu dat het herstel wat minder snel gaat. Nog steeds wel een vorm van vermoeidheid over me heen en een lichaam dat wat zwaarder aanvoelt. Verder gaat het fysiek wel goed. Mentaal heb ik er meer moeite mee. Ik heb het gevoel dat ik wel tegen mijn grenzen aanzit zo langzamerhand. Het blijft moeilijk om hier mee te dealen. 

Dus ik heb wederom een besluit genomen. Nog een ronde chemo, nog 2x dus, en dan ben ik er klaar mee. Dat kan ik voor mezelf nog verantwoorden. Beter nu nog 2x en daarna nooit meer. Laatste ronde komt te vervallen. Dat heb ik gister ook het ziekenhuis verteld. Die zijn het er nog niet helemaal mee eens, maar het vervolg wordt wel in werking gezet. En mogelijk dat de oncoloog mij nog weer gaat bellen. Prima, maar mijn besluit staat vast.

Hun redenatie is dat er nog verkeerde cellen in zowel borst als elders in mijn lijf kunnen zitten. Dus meer chemo gaat daar nog tegen helpen. Ik zie het anders. Met zes rondes is er zo'n 95% opgeruimd. Dus in twee rondes is dat laatste beetje wel opgeruimd. Bovendien voel ik niets meer gebeuren in de borst. Dus het is wel goed zo. Die laatste ronde doet dan niet echt meer wat behalve onnodige schade aanrichten. En ik neem aan dat we allebei geen theorie hebben om ons verhaal te onderbouwen. Ik vertrouw hierbij mijn gevoel. 

Daarbij komt dat sinds gisteravond de neuropathie weer wat erger is geworden. Gevoelige hakken (echt een feest om nu te lopen) en en vingertoppen. Hopelijk blijft het hierbij. Dit is nog wel te handelen en moet vanzelf weer wegtrekken. Maar heel veel meer chemo gaat ook hier meer schade berokkenen. 

De laatste chemo's gaan op 18 en 25 maart plaats vinden. Aan het eind van deze maand na zes maanden tijd is deze fase dan klaar. Hopelijk mogen we dat met Pasen dan ook daadwerkelijk vieren. 

In ander nieuws, ik heb al ruim een week last van een gekneusde pols. Dit komt door het infuus... De blauwe plek is inmiddels weg, maar het is nog best gevoelig. Ik zeg dan ook steeds dat het een kneuzing is. Wat ze woensdag in het ziekenhuis hebben bevestigd. Vermoedelijk is er een zenuw geraakt. Gebeurt vaker... ben ik mooi klaar mee midden in deze shit.

Nu nog hopen op mooi weer. Als het zonnetje schijnt, voel ik me meteen wat beter. En dat draagt weer bij aan het herstel.