Zo goed als kaal

Zondag 8 november 2020

Woensdag was het dan zover. De kapper heeft mijn haar gekortwiekt met de tondeuse. Ik heb nu alleen nog stekeltjes van ongeveer een halve centimeter. Dan kan het haar zelf uitvallen en heb ik straks geen last van ingegroeide haartjes ofzo. 

Woensdag op zich ging het nog wel. Donderdag was het wel een drama. Ook al sta ik geheel achter de beslissing en is dit nu echt beter zo, je moet het dan ook nog accepteren en jezelf zo in de spiegel zien. Plus dat ik slecht had geslapen. En daar bovenop ook nog de blaasontsteking (toch wel helaas). Dus ik had hoofdpijn. Uiteindelijk toch maar paracetamol genomen om alles wat acceptabeler te maken. 

Inmiddels ben ik er een beetje aan gewend, maar het blijft nog steeds schrikken in de spiegel. 

Maar er komen nu ook andere dingen naar voren. Gisteren had ik bijvoorbeeld een hele stijve nek, want het ligt nu anders in bed. Als ik op mijn rug lig, lijkt het alsof mijn hoofd verder achterover gaat. En ook de nek is nu niet meer bedekt zoals ik het gewend was, dus die moet ook even wennen aan de kou. Dus van de week nog maar even kijken voor een ander kussen dat nu beter bij mij past. En met koud weer goed oppassen buiten! 

Dit tweede blok heeft dus nog heel wat zorgen extra gebracht. Maar volgens mij is het ergste inmiddels weer achter de rug. Mag ook wel, want woensdag begint alweer het derde blok. Maar het lijkt wel of ik nu meer energie heb dan de vorige keer. Ik kan nog steeds niet heel veel, maar misschien net dat beetje meer. Mijn theorie is dat het komt omdat ik afgelopen week niet hebt gewerkt door alle andere toestanden. Misschien dat dat toch scheelt. 

Gelukkig heb ik afgelopen week nog wel leuke dingen kunnen doen. Woensdag pannenkoek gehaald. Paar leuke wandelingen door de wijk gemaakt. Gisteren nog een boswandeling gemaakt. Vandaag naar Tuinland geweest en alvast daar de kerstinkopen gedaan. Wat bezoek gehad. Puzzel gemaakt. Het zijn kleine dingen, maar ik word er gelukkig van nu. 

Morgen weer naar het ziekenhuis voor de controle. Ik ben benieuwd wat de verpleegkundige ervan zegt en of ik weer door mag. Beter dan dit ga ik me in elk geval niet voelen voorlopig. Dan even twee weken flink rusten, en dan weer een herstelweek. Dat is de week van mijn verjaardag, dus heb ik in elk geval iets om naar uit te kijken. En dat wordt ook de week dat ik de kerstboom ga opzetten, steeds een beetje en dan wordt het hier weer gezellig voor de feestdagen. Ondanks alles laat ik me dat niet afpakken!