Mentaal

Zondag 10 januari 2021

Ik kom de vijfde ronde verbazingwekkend goed door. Alleen de gebruikelijke kwaaltjes als vermoeidheid enzo, ik kan aardig blijven eten. Na de tweede chemo komen ook alleen de standaard dingen opzetten. Dus ik moet mezelf af en toe op de rem trappen en niet teveel tegelijk willen doen. En anders merk ik dat de volgende dag vanzelf wel weer. 

Wat ik wel heel sterk merk is dat mijn maag er echt moeite mee heeft. En dan met name voor de stoelgang. Het blijft steeds wat rommelen en zo. En als je bedenkt dat mijn maag al nooit de beste was, moet ik nu wel voorzichtig zijn. Want er gebeurt veel in je lichaam als je er de tijd voor neemt om te luisteren en voelen! 

Als het goed is nog maar 1 ronde met chemo te gaan. De MRI en twee biopten staan inmiddels ingepland voor eind januari en begin februari. Ik ben nog steeds hoopvol om door te gaan naar de operatie. Zeker ook als ik mijn borst nu voel. Ik voel niets hards meer. Maar wat als het nog niet goed is en ik nog langer aan de chemo moet... Daar moet ik echt niet aan denken! Ik weet niet of ik dat wel aan kan, zowel lichamelijk als geestelijk. 

Lichamelijk merk ik dat ik steeds verder achteruit ga. Te weinig beweging. Minder energie. En spierkracht wordt omgezet in vet. Plus alle andere schade van de chemo.

Mentaal komen de muren zo langzamerhand op me af. Het is dan ook al de vierde maand dat ik zo thuis zit. Ik ben superblij dat ik af en toe wat kan werken voor de afleiding, maar dat kost ook wel moeite en extra tijd. Ik heb nu ook moeite met het niet weten hoe straks verder. Wel of niet opereren? Wat voor operatie gaat het worden? Waarom nog bestralen? Hoe ga ik er straks uitkomen? Hoe groot is de kans op terug keer in de toekomst? En hoe zit het met die andere borst? Het niet weten maakt het voor mij nu zwaar. En daarvoor moet ik toch eerst de onderzoeken afwachten. Maar dat is nu nog even een zwart gat. En ik heb graag de touwtjes van controle in handen. Dus ja... 

Vaak krijg ik van mensen dan wel de bekende dooddoeners te horen. Nog even volhouden... Ik heb weinig keuze wel? Jij kunt dit... Wil je er dan ook bij vermelden hoe dan?? Het gaat goedkomen... Ja ja, maar dat is nog een hele lange weg. Positief blijven... Tja, probeer het ook eens met chemo in je lijf die alles kapot maakt. 

Wat ik wil zeggen is dat als je je dit niet zelf hebt meegemaakt, het lastig is om alles te begrijpen. Dat geldt denk ik voor alle ziektes. En in zo'n traject mag je af en toe best balen en moeilijke momenten hebben. Ik moet er 24/7 mee dealen. Dus als je me in zo'n moment treft, erken dat dan en luister naar me. Want ik weet ook wel dat niemand de antwoorden heeft, maar ik kan niet alleen maar positief zijn en een vechterslust tonen. Even een irri dingetje waar ik de laatste tijd in het algemeen tegenaan loop. 

Wat dan wel weer goed gaat is de haargroei. Ok, wimpers en wenkbrauwen vallen nu ook uit. Maar op mijn hoofd is de boel weer aan het groeien! De haren die er nog waren, zijn nu een paar cm lang. En waar het is uitgevallen, komen nu stoppeltjes of is heel licht haar te zien. Dus het begin is er weer! Het voelt als zacht babyhaar. Ik heb nu dus ook maar een babyborstel aangeschaft. Dan kan ik de boel nog een beetje fatsoeneren, want het staat anders alle kanten op. Dus over een paar maanden kan ik weer naar de kapper.