Jaarlijkse APK

Het was deze week weer zover... De jaarlijkse APK. Door de wachtlijsten is het al 13 maanden wachten steeds. 

Op zich stelt het niets voor. Mijn gezonde borst wordt gecontroleerd. Een paar minuutjes bij radiologie voor de mammografie. Ik vind het niet pijnlijk, alleen oncomfortabel. En ik ga er ook vanuit dat er met die borst nog steeds niets aan de hand is. 

Toch was ik flink gespannen. Die nacht slecht geslapen. Want wat nu als... De spanning beperkte zich tot die mag en dag. 

Al snel stond ik weer buiten het ziekenhuis. Geen reden voor een echo en dat houdt in dat er in principe niets is te zien op de foto's. Bij thuiskomst kon ik het al lezen in mijn dossier. Geen verschil met eerdere foto's te zien. Yes, nog altijd schoon t.a.v. borstkanker! 

Ik blijf het raar vinden, want de kanker zat links en die wordt totaal niet meer gecontroleerd. Zolang ik daar niets voel of bemerk, zal het wel goed zijn. 

De chirurg feliciteerde me gisteren meteen. De twee jaar grens is geslecht. De kans op terugkeer is nu stukken kleiner. 

Ik ben blij en flink moe. Door de diagnose blindedarm kanker begin dit jaar merk ik dat ik toch niet helemaal gerust ben. Die twee dingen lopen nog door elkaar. Nu wachten op de uitnodiging voor de CT scan. 

Maar dit is achter de rug met het beste nieuws denkbaar.