Herstellen is zwaar werk
Herstellen is zwaar werk. Vanaf het moment dat de eerste chemo/immuuntherapie mijn lichaam in liep ben ik daar al mee bezig. Eerst herstellen van iedere kuur. Toen van de operatie, de bestraling en de resterende immuuntherapie. Vervolgens van alles. Het voelt soms of ik hier de rest van mijn leven mee bezig ga zijn.
Van een fitte bijna 40 jarige ben ik verandert in een vrouw die een lichaam heeft dat ouder aanvoelt dan haar leeftijd. Van 120% energie naar nul. En dan zijn er nog alle bijwerkingen en overige effecten op mijn lichaam.
Dit herstel duurt lang en ik heb allang geen uitzicht meer op volledig herstel. Maar ik blijf er mee bezig. De ene dag gaat het beter dan de andere.
Ik moest echter op zoveel punten herstellen dat het niet allemaal tegelijk kan en het in kleine stapjes gaat. Energie, concentratie, prikkelverwerking, spierkracht, conditie, uithoudingsvermogen, eetlust, oedeem, littekens, mentaal, verwerking, overgangsklachten, darmen, vertrouwen, angstklachten, depressie, sociale skills. Ik vergeet er vast nog wel een paar. Om dat allemaal weer op te bouwen kost tijd, heel veel tijd. En met al die dingen gaat het beter dan vorig jaar. Stukken beter gelukkig.
Neem nou fietsen als voorbeeld. Tijdens de chemo lukte me dat niet, evenwicht problemen. Na de operatie heb ik dat weer opgepakt en dat ging best goed. Toen kwam de grote klap. Een jaar later, tijdens de revalidatie heb ik het weer geprobeerd. Zwaar, maar kleine stukjes lukte me. Toen werd het bloedheet en was iedere inspanning buiten me teveel. Ik zou nog geopereerd worden, dus dat maar afwachten. Drie keer scheepsrecht toch? Dus in het voorjaar weer begonnen. Ik heb snel last van mijn bovenbenen. In het dorp kan ik me met de fiets weer redden.
Toen kwam de vakantie en heb ik een ebike gehuurd. En wat denk je? Dat gaat me super goed af! Rustig begonnen, maar wel 75km in 3 dagen tijd! Ik snap het nog niet. Dat beetje ondersteuning is voor mij net genoeg om geen klachten te krijgen. Nou ja, wat vermoeidheid na afloop.
Thuis nog maar eens op mijn eigen fiets geprobeerd. Een half uur en 6km. Niet slecht. Ik blijf oefenen, want eigenwijs en koppig dat ik ben, wil ik geheel op eigen kracht kunnen fietsen. Maar er is dus een andere oplossing mocht het me niet lukken.
Hiermee heb ik toch mijn eerste doel voor dit jaar al volbracht. Nu doel 2 nog, beginnen met werken. 😱😱
7 reacties
Je bent toch heel goed bezig zo ?
Gewoon prachtig
Langzaam maar zeker , goed voor lichaam en geest.
xxx , Willy
Topper! Wat ben je goed bezig zeg.
Ik heb inmiddels het besluit genomen om over te stappen op een elektrische fiets. Zodat ik makkelijker op de fiets naar het werk kan. ☺️
Wijs besluit! Ik hoef nog niet zoveel te fietsen, dus ik blijf nog wel oefenen. Kan ik later altijd nog overstappen op een elektrische fiets.
“As it net kan sa’t it moat, dan moat it mar sa’t it kin”
Goedemorgen Judosas,
Wat je in ieder geval wel goed kunt, is het verwoorden en samenvoegen van feiten en emoties tot een mooi verhaal.
Een verhaal waarbij ik mij ook afvraag of je de lat wel zo hoog moet willen leggen. Ik moet dan onwillekeurig toch denken aan de uitspraak van Herbert Spencer maar door Darwin beroemd geworden quote in zijn boek “On the origin of the species”: “The survival of the fittest”
Darwin bedoelde daarmee niet dat de sterksten zouden overleven, maar dat degenen die zich het best aanpassen aan veranderende omstandigheden, zouden overleven.
Natuurlijk snap en herken ik dat ook jij terug wilt naar hoe het was voordat die k-ziekte in je leven kwam, maar we zijn nu eenmaal niet allemaal Maarten van der Weijden! 😉
Ik heb door schade en schande ervaren en ook dus geleerd dat “inleveren van wat was” uiteindelijk niets over een gelukkig leven.
Ga gewoon lekker weer met alles wat je wilt en kunt aan de slag en zoek als het niet lukt, gewoon naar alternatieven. Daar is NIETS mis mee..
De Friezen zeggen: “As it net kan sa’t it moat, dan moat it mar sa’t it kin”
In het prachtige boek van Danielle Pinedo en Bart van Eldert: “Beter worden is niet voor watjes” zie je ook hoe die twee struggelen met beter worden
https://www.bol.com/nl/nl/f/beter-worden-is-niet-voor-watjes/9200000085…
toi toi
Met vriendelijke groeten, Bart ♠️
Bedankt Bart.
Ik heb de fiets niet direct nodig, dus voorlopig kan ik nog mooi blijven oefenen. Aangezien het steeds beter gaat, zit er nog rek op. En die beenspieren moeten meer belast kunnen worden. Rustig blijven opbouwen, de grens is nog niet in zicht.
Zo'n elektrische fiets kost ook aardig wat en die investering is nog niet noodzakelijk.
Bovendien ben ik altijd sportief geweest, dus waar mogelijk wil ik dingen op eigen kracht kunnen doen. Een andere oplossing is altijd nog in te bouwen.
Bedankt voor de tip, dat boek heb ik al gelezen. Was een prachtig verhaal met veel herkenning.
Groetjes Saskia
Hallo Saskia,
krachtig, moedig en wat een doorzettingsvermogen. Keep on going. Ik ben nog niet zover helaas.
xx