Three days after
Oke wat een dagen waren dit.
Drie dagen nadat ik het verschrikkelijke nieuws te horen kreeg: Hallo mevrouw Broers, ik heb slecht nieuws voor u. U heeft baarmoederhalskanker. Ook GOEDEMORGEN! Zoals je snapt stortte mijn wereld even helemaal in. Mijn dochter trok 2 minuten later mijn aandacht doordat ze de hele kinderwagen had volgekotst. Ja, het leek wel een scene uit GTST. Maar helaas, de ochtend erna bleek mijn nachtmerrie toch gewoon werkelijkheid.
Na heel veel tranen en gesprekken met de arts, Stefan, vrienden en familie sta ik er toch wel positief in. Zoals we ook Levi hebben verteld; mama gaat niet dood en wordt echt beter. *Al was dit het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan, je kind vertellen dat je kanker hebt* Waarna hij heel hard in huilen uitbarstte.. Dan breekt je moederhart 💔
...
Gisteren een ochtendje ziekenhuis gehad.
We gaan er voor nu even vanuit dat de tumor kleiner is dan 4 cm en dat ik een wertheimer operatie zal ondergaan. Dit is een operatie waarbij de baarmoeder en de eileiders zullen worden verwijderd. Om dit met zekerheid vast te stellen krijg ik volgende week vrijdag een MRI. Ook krijg ik zsm een zogezegd "voelonderzoek" (vaginaal en rectaal) onder narcose, dit is ook nodig om vast te kunnen stellen hoe groot de tumor is.
De wertheimer operatie mag pas over 5 weken plaatsvinden ivm de lisexcisie van vorige week.
Poeh wat een informatie in een paar uur en wat roept dit heftige emoties op. Het gaat momenteel van links naar rechts. En mijn oren tuuteren momenteel van het woord KANKER 😅 Het is echt aan achtbaan..
Na lang wikken en wegen heb ik (ja ik, als open boek) toch besloten dit te posten. Velen zullen het begrijpen maar velen ook niet. Voor mij is het een fijne manier om mijn gevoelens op te schrijven, van me af te schrijven en zo dit hele proces te kunnen verwerken.
En tja, naast alle leuke gelukkige momenten die wel worden gepost hoort ook deze shit bij het leven.
Viva la Vida!
Liefs Nicole
3 reacties
Lieve Nicole,
Wat heftig om op zo’n jonge leeftijd en met zulke jonge kinderen te horen dat je kanker hebt! Zelf was ik 37, toen ik de 1e keer kanker kreeg. En wat je zegt over het aan je kind(eren) vertellen herken ik helemaal. Het is hartverscheurend. Toch zijn kinderen weerbaarder dan je denkt en kunnen gelukkig nog niet helemaal begrijpen wat er aan de hand is. Hopelijk geeft dat wat troost!
Begrijp ik uit je verhaal dat je prognose relatief gunstig is, dat de artsen verwachten dat ze je kunnen genezen?
Heel veel sterkte gewenst!
Groetjes van Jessica
Lieve Jessica,
Dank voor je lieve bericht.
Ze zeggen het inderdaad wat betreft kinderen. Levi heeft het er eigenlijk ook niet meer over gehad en is er voor nu "gewoon" even overheen gestapt.
De prognose is voor zover vrij gunstig. Ervan uitgaande dat de tumor kleiner is dan 4 cm. Ik ben zelf best huiverig en ben pas enigzins gerust als we de uitslag van de MRI en het "voelonderzoek" hebben en zeker weten hoe het ervoor staat.
Heb je nu weer kanker dan als ik het goed begrijp, was/is het ook baarmoederhalskanker? Ik hoop dat het goed met je gaat.
Liefs Nicole
Lieve Nicole,
Fijn dat Levi er goed mee om lijkt te kunnen gaan.
Duimen dat het voelonderzoek en de MRI je gerust gaan stellen, dat de prognose gunstig blijft! Ik duim met je mee.
inderdaad heb ik weer kanker: uitzaaiingen in mijn longen. Verder heb ik voor 1 uitzaaiing in mijn hersenen in december een operatie gehad en in januari bestralingen.
Voor iedereen die dit meemaakt is het een heftig proces. Aarzel ook niet om professionele hulp in te schakelen, als het mentaal te moeilijk wordt.
Dikke knuffel! 😘