Kent U die van die vrouw met prikangst?

Nou, U misschien nog niet maar vanaf vanmiddag mijn huisartsenpraktijk inclusief omliggende straten wel.

Vanmiddag moest ik op aanraden van de gynaecoloog/oncoloog de griep en pneumokokkenprik gaan halen. Ik heb dus al vanaf ik mij kan herinneren prikangst, ik raak of in paniek of ik ga gewoon van mijn sokken af.   

De afgelopen 6 weken heeft men nogal met wat naalden, camera's en weet ik veel in mijn lichaam liggen wroeten, ik had af en toe het idee dat men een nieuwe energiebron aan het aanboren was. Het was echter voor het goede doel en ik heb het, al zeg ik het zelf, allemaal dapper doorstaan. 

Tot vanmiddag dus, volledige paniek, tranen met tuiten en me vastklampend aan de Prins heb ik beide spuitjes gekregen en daar door alle emoties natuurlijk helemaal niets van gevoeld. Een uitbarsting van 6 weken angst en frustratie, dus voorlopig laat ik mij niet meer in het dorp zien.

De huisarts waar ik me een paar keer gemeld heb met vage buikpijn belde vanmiddag trouwens. Op mijn mededeling dat de kanker waarschijnlijk al meerdere jaren in mijn lijf zat sprak ze: "Dus ook al toen je tegen mij zei dat het niet goed zat en ik dat niet goed begreep?" Ja, dokter toen dus ook al! Ben ik boos? Nee, boosheid verhinderd mijn herstel en ik begrijp ook dat men niet iedere vrouw van middelbare leeftijd met vage buikpijn onder de scan  kan zetten. Ik laat het gaan en concentreer mij op het beter worden.