Het begin van het einde
In principe is het hele leven het begin van het einde. Maar in je gevoelswereld is het begin van het einde de dag waarop je hoort dat je ziek bent en niet meer beter wordt.
Voor mijn vader begon die periode op 13 november 2020. Kleincellige, longkanker met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Inmiddels zitten er ook uitzaaiingen in de wervelkolom, heup en bovenarmen.
Ondanks dat het na de eerste chemokuur een tijd lang relatief goed ging, is de situatie de afgelopen weken drastisch en snel achteruit gegaan.
Afgelopen donderdag, vrijdag en zaterdag heeft mijn vader wederom een chemokuur gehad, dit vooral ter pijnbestrijding. Helaas blijkt achteraf dat deze kuur hem veel te zwaar gevallen is. Sinds zondag is hij verschrikkelijk suf, moe, misselijk en apatisch. Hij kruipt steeds meer in zijn schulp en staat steeds minder van de "buitenwereld" toe. Dit schijnt een typisch verschijnsel te zijn. Je bent immers op jezelf aangewezen. Er is niemand die je ziekte en pijn kan overnemen. Samen met de toch al karakteristieke zwaarmoedigheid die bij mijn vader hoort, maakt dat dat hij steeds minder benaderbaar is. Een soort zelfbescherming, denk ik.
Deze keer heeft hij ontzettend veel last van de bijwerkingen van de chemo en houdt hij weinig tot niets binnen. Zo ook zijn medicijnen niet. Vanmorgen is er dexamethason beschikbaar gesteld die hij inmiddels ingenomen heeft, in de hoop dat dit zijn misselijkheid snel zal verminderen. Want als je niets meer kunt binnenhouden, dan gaat het heel snel achteruit... Daar komt bij dat de kanker nu vrij spel heeft. Ik ga ervan uit dat er geen chemokuren meer gaan volgen.
Verder probeer ik mijn moeder met zoveel mogelijk praktische zaken te helpen zoals het zorgen voor de poes (die is al 18 en heeft nierproblemen), boodschappen doen, medicijnen halen, etc.
Hoe erg je het ook met je hele hebben en houden NIET wil, toch is het nu noodzaak om zaken te regelen voor de uitvaart. We weten niet hoe lang dit nog zal duren en op het moment dat het zover is en je vol in je verdriet zit, ben je minder goed in staat om over praktische zaken na te denken. Ik ben er daarom maar alvast mee begonnen.
Ik besef met dat dit in vergelijking met mijn vorige berichten een ietwat onsamenhangend verhaal is geworden. Dit onderschrijft ook mijn gevoel op dit moment; er komt nu zoveel tegelijk op me af dat ik word geleefd. Door dit gevoel met jullie te delen merk ik altijd dat ik er niet alleen voor sta. En dat doet me goed. Hoe je je ook voelt en wat er ook gebeurt, er zijn altijd mensen die je begrijpen. En daar ben ik dankbaar voor. Dus wederom, bedankt voor het lezen...
14 reacties
♥️
Hoi lieve Zweef,
Bedankt dat je dit machtig mooie nummer met mij (ons) gedeeld hebt. Ik kende het niet maar heb hem met kippenvel zitten luisteren.
Jouw blog en manier van schrijven hebben indruk op me gemaakt. Ook jou wil ik veel kracht en liefde wensen. Liefs..
Nena, album ?(Fragezeichen) uitgebracht in 1984, Er staan meer nummers op die ook mij kippenvel bezorgen.
Warme groet,
Wat vreselijk om je vader zo achteruit te zien gaan. Kan me voorstellen dat dat heel zwaar is. Het leven is voor hem nu lijden geworden. Verstandig om nu al over de uitvaart na te denken, hoe graag jullie natuurlijk zouden willen dat dit nog lang niet aan de orde zou zijn. Je vader kan nu misschien zelf nog de regie in handen nemen en zijn wensen kenbaar maken. Ik wens jullie nog veel goede momenten samen en tegelijkertijd heel veel sterkte!
Lieve groet, Géjanna
Hoi Géjanna,
dank voor je lieve reactie. Ja, op dit moment is mijn vader zijn leven aan het lijden met een lange ij. Ik gun hem dat niet. Hoewel hij mentaal nog helemaal “zichzelf” is, wordt hij steeds lastiger benaderbaar. Ervaring leert dat hij naar alle waarschijnlijkheid helaas boos wordt, wanneer ik hem naar zijn wensen vraag (is vanuit hem angst voor de confrontatie, denk ik). Op eieren lopen is het. Ach ja, we doen wat we kunnen. Bedankt voor jouw woorden. Ook jullie sterkte in deze rottijd, ik wens jullie veel kracht en liefde. Liefs..
Heel veel sterkte voor jou in deze tijd 🌸
Hoi Femke,
Dankjewel. Uit jouw profiel “kind van” maak ik op dat jij wellicht in een zelfde soort situatie zit. Uiteraard is geen situatie vergelijkbaar met een andere, maar ook jou wil ik veel sterkte wensen. Je bent nooit alleen, al voelt dat af en toe misschien wel zo. ❤️
Hoi hallo,
Klopt, mijn moeder heeft ook fase 4 kanker. En ik ben ook 26. Mocht je ooit behoefte hebben te praten met een leeftijdsgenoot die hetzelfde meemaakt, staat mijn inbox open! 🌸
Veel sterkte nogmaals!
Ik lees in al je blogs zoveel liefde en betrokkenheid bij je vader dat ik denk dat je geen foute keuze kunt maken rond zijn uitvaart, ook al wil of kan hij dat niet meer kenbaar maken. Volg je hart (en dat van je moeder), jullie kennen je vader heel goed, en dat voelt je vader ook. Je hebt je energie nodig om er nu voor elkaar te zijn.
Het moet heel zwaar voor je zijn, sterkte & liefs, Joke
De kans dat je vader eerdaags wat opknapt bestaat ook nog, de vergiftiging van chemo duurt veelal een dag of 7. Het besluit om te stoppen met chemo of toch nog iets anders zal in geringere mate aanwezig zijn. Niet in de paniek stand schieten is noodzakelijk dingen voorbereiden zodat je meerdere optie open hebt, en blijf overleggen met behandelende artsen.
Je blijft een voorbeeld van een liefhebbende dochter en ik hoop dat je nog voldoende tijd hebt om nog een paar goede gesprekken of mooie herinneringen te maken.
Strekte
Och lieverd, al schrijf jij nog zo 'rommelig en onsamenhangend' zoals jij zegt, wij begrijpen het helemaal. Wat zou ik je graag een dikke knuffel geven! Als je je ogen sluit voel je misschien de warmte van de omhelzing die je nu virtueel ten deelt valt..
Je doet het goed, dapper, onzeker, zo van alles wat, maar vooral met alle liefde die je in je hebt! Dat voelt en wéét jouw vader als geen ander! Dan is het goed meissie, dan is het altijd goed..
Nu dingen regelen, oké, niets mis mee. 'Straks' loopt je hart over van verdriet en emoties die overal en nergens vandaan komen. Maar, geloof je, wat je dan 'weten moet' dat weet je. Zonder twijfel. Jouw hart en de liefde in jouw hart vertellen je dat feilloos.
Knuffels xxxxxxxxxxx van mij
Héééééele dikke knuffel terug Hebe, ik voel 'm hoor :-)
We bekijken het van dag tot dag. Had er "vroeger" (lees: voor de diagnose) nog wel een handje van om (te) ver vooruit te willen kijken, maar dat ben ik eigenlijk in 1 keer afgeleerd. Elk nadeel heeft z'n voordeel, zullen we maar zeggen. En van dag tot dag leven maakt weer dat je bijna automatisch hetgeen wat in 1 dag aan bod komt meer gaat waarderen. Nu begin ik wat filosofisch te worden (leven we elke dag niet gewoon een nieuw leven, in plaats van 1 aaneengesloten leven?). De rest van deze retorische vragen zal ik je besparen, maar je zult me ongetwijfeld snappen :-)
Liefs!
Yep, die snap ik. Heb er ergens ook een gedicht over volgens mij. Ga nu koken, daarna zal ik het eens opzoeken. Of ik het gevonden heb, lees je dan vanzelf..
Liefs terug xxxx
Vandaag
We leven in een wereld
daar telt zo vaak toekomst
sparen voor toekomst
plannen voor toekomst
werken voor toekomst
afspreken, bezinnen, begrijpen,
weten, bedenken, zoveel
baseren we op toekomst
soms ook zóveel
dat we vergeten
dat vandaag er ook nog is……..
Geef niet om morgen
want het is vandaag
denk niet aan morgen
want het is vandaag
maak je nog geen zorgen
wat zal komen morgen
want het is vandaag…..
Bedenk eens
in een rustig moment
wat er voor jou belangrijk is
en wat daarvan allemaal
in de toekomst ligt
ontdek je dan misschien
of waarschijnlijk
waarschijnlijk wel zeker
dat je vergeet
dat vandaag er ook nog is
tijd die nooit meer terug komt
tijd die je nú gegund is
tijd die je láter nooit
meer terughalen kunt
Geef niet alleen om morgen
want het is vandaag
denk niet alleen aan morgen
want het is vandaag
maak je nog geen zorgen
wat misschien zal komen morgen
want het is vandaag…..