van alles en nog wat
Goedemorgen, het wondje ziet er goed uit, maar Sam heeft teveel gedaan. Ook heeft ze er nog een hechting uitgehaald......Verder eigenlijk niet veel. Bloeduitslagen niet verontrustend, behalve dat de bloedstolling veel te laag is. Vrijdag op de bestralings dag bloedprikken en een gesprek met de oncoloog omdat Sam moest stoppen met de brafmek ivm koorts en rillingen al 4 weken!! Sam is echt beroerd en we weten nu niet of het van de pillen komt of toch een virus. Gisteren gestopt met de pillen. Maandagavond 2 keer koorts en rillingen. De man is bek en bek af, heeft geen trek, drinkt veel . We wachten morgen nog af en anders bellen we morgen het ziekenhuis. Dit kan zo niet. Dan keren ze hem maar goed binnenste buiten. Zelf ben ik niet thuis, mijn dochter heeft een paar dagen mijn hulp nodig met oppas. Ik moet sterk zijn, maar ben zo verdrietig ( kijkt mijn kleindochter ook nog Frozen en Rapunzel met zielige liedjes)en bang. Ja, angst is een slechte raadgever, ik weet het. Sinds gisteren heeft Sam geen koorts en rillingen meer gehad, buiten het beroerd zijn om. Gisterenmiddag ging dat ook weer wat beter. Hij is wel erg hees. Hopelijk vandaag een betere dag. Hij zit weer in een verwerkingsproces met oog op de camper. Deze staat voor de deur stof te happen omdat hij niet mag autorijden. Ook na de bestraling is de kans zeer groot dat hij dit nog een paar maanden niet mag. Jullie zullen het misschien wel raar vinden, maar ik trek dat soms niet als partner van en ook die kan ik begrijpen, ik ben niet degene met deze klote (sorry voor mijn woorden) ziekte, maar we dragen het samen. Ik wil wel rijden inde camper, maar hij wil dit zelf, hij kan zich er moeilijk bij neer leggen. Ik lees en zie en hoor ook veel dat mensen zeggen: Ik kijk naar de dingen die ik wel kan......Dat zie ik niet bij Sam, helaas. Hij zit nu echt inde afwachtende positie. Kijken wat de MRI zegt vrijdag voor de bestraling. Kijken wat de scan zegt op 10 november. Snap ik allemaal best, maar ik sta aan die zijlijn. Een energie rijke man, nu een man die energieloos is. Hij vind dit geen kwaliteit van leven, zeker niet als je met de brafmek uren op bed moet liggen. Zo, even van mij afschrijven, sorry voor degene die Sam zo goed begrijpen, ook die snap ik. Een fijne dag allemaal....
13 reacties
Verdrietig om te lezen dat Sam alleen maar kan afwachten. Jullie kunnen hulp vinden bij Stichting Questio. Je kunt gratis 5 gesprekken thuis voeren met deze geestelijk verzorgers. Zij houden zich bezig met levensvragen. Ik zou het zeker doen. Kan veel lucht geven.
Succes, Kato
Of via de huisarts een humanistisch raadsvrouw/heer
Die komt zo af en toe bij ons op bezoek.
Als 3de persoon goed om er af enntoe bij te hebben.
Dat is vaak degene die wel doorvraagt waar je als partner laat gebeuren
Het is een proces om los te laten wat niet meer kan en lukt. Dat Sam het daar moeilijk mee heeft, snap ik.
Hopelijk knapt hij nu wat op zodat er ook een stukje van zijn levensenergie terug komt.
Groeten Saskia
Als partner van is het bijna net zo heftig als de zieke zelf. Mijn man en ik hebben het er regelmatig over hoe het voor hem is. Hij staat machteloos aan de zijlijn en ik moet leren om hem om hulp te vragen voor de dingen die ik vroeger met twee vingers in mijn neus zelf deed. Onze relatie heeft dus op meerdere fronten het aardig voor zijn kiezen gekregen. Het vinden van de nieuwe balans is gewoon niet makkelijk.
Als de zieke in de relatie wil ik je graag een hart onder de riem geven! Maar ook, cijfer je zelf niet weg. Soms mag je hem best een schop onder de kont geven. Jij bent de enige die kan aanvoelen of en wanneer dat nodig is. Zeg desnoods, ik ga op vakantie met de camper en jij kan kiezen... je gaat mee of niet, maar ik ga.
Het is natuurlijk niet zo zwart wit, het is continu zoeken naar een nieuwe balans waarin heden, verleden en toekomst allemaal meespelen.
Blijf vooral lekker van je afschrijven! Jij hebt net zoveel recht om je verdrietig te voelen als Sam, want immers, jou leven is ook drastisch veranderd door zijn ziekte. En je bent dan niet ziek, maar je partner en relatie zijn dat wel en daar heb jij terecht en begrijpelijk ook heel veel pijn, angst en zorg over.
Derde persoon erbij aan de keukentafel:-)
Bv via de huisarts een humanistisch raadsvrouw/heer.
Die hebben veel ervaring
Die komt zo af en toe bij ons op bezoek.
Als 3de persoon goed om er af en toe bij te hebben, ook al moet je het met zijn 2 doen.
Dat is vaak degene die wel doorvraagt waar je als partner stopt om wat voor reden dan ook
Lieve Anneke,
Net als Jojo88 zou ik je in overweging willen geven om Sam eens een schop onder z'n kont te geven. Als partner wil je altijd begripvol reageren, meegaan in de klachten en meeleven met de fysieke en mentale processen. Maar soms help je hem meer door er te laten weten dat jij er ook nog bent. Dat hij nog niet dood is en je mooie herinneringen met hem wil maken.
Het is makkelijk gezegd. Dat begrijp ik. Hierboven zijn al suggesties gegeven voor hulp hierbij als je dat wil. In het AVL kan je ook terecht bij poli 4. Zelf heb ik daar heel goede ervaringen mee.
Sterkte en liefs, Monique
Dank je wel, maar als hij zo ziek is, valt het niet mee. Hij is nu sinds 1 dag weer wat beter en actiever, maar zijn conditie is nul. Rustig opbouwen. En ja, ik ben er ook nog en wil inderdaad mooie herinneringen maken, maar ja, ik zal geduld moeten hebben, al zullen we niet alle tijd hebben.
Het samen "zijn" is al een herinnering ansich
En belangrijk (zonder belerend te willen zijn) is het niet wegzakken in andermans lijden. Die is aan je partner.
Mijn partner en ik zeggen altijd: voel liefde dankbaarheid en zorg
Ongeduld. Ergernis. Allemaal legitiem maar geen doel ansich
Blijf praten, probeer samen te doen wat kan. Steun elkaar. Laat weten dat je er bent. Niet dwingen, maar positief stimuleren. Als zieke heb je veel klachten, soms beschamende klachten en uitleggen aan anderen is niet altijd makkelijk of fijn. Inderdaad wat eerder werd gezegt....ga zelf ook erop uit en kort op vakantie. Als de partner niet wil of kan. Kies soms ook voor jezelf. Geniet van wat lukt en blijf lachen. Bij ons werkt zwarte humor, maakt het draaglijker. Veel sterkte 🙏
Ook al heb je die klote ziekte niet, je bent toch samen ziek. Ik weet er alles van..... Ook goed op jezelf passen hoor!! Sterkte ❤️
Zelf sta ik partnerloos en dus alleen in deze kankerziekte. Bij mij is het dus nog harder dan bij Sam "ik doe het zelf of helemaal niet". Toegeven tegenover jezelf dat je iets niet kan is één... tegenover een ander is nog heel wat anders. Ik kruip nog liever onder een deken dan dat de buren zien dat ik de ramen maar half gepoetst krijg bijvoorbeeld, hoe lief die mensen ook zijn.
Weet niet waar Sam allemaal mee worstelt... en jij ook niet. Zoals.hierboven gezegd, kan er misschien hulp komen van een neutrale partij om de dingen eens op tafel te leggen?
Advies was de ramen half en bij een opmerking van de buren vraag je ze om hulp.
By the way heb ik me wel eens afgevraagd hoe het zijn als je veel in je eentje moet doen.
Zwaar maar wel alles zonder gedoe van anderen😂
Je wordt daar ook bijhoorlijk eigenzinnig van ;).