Spanning
We zijn weer thuis van 3 dagen Drenthe. We hebben de andere camper uitgeprobeerd en het bevalt prima. We slapen nu op lengte bedden en hoeven niet meer over elkaar heen te kruipen. Ik merk dat we allebei gespannen zijn, kleine irritaties hebben. Ik wil dit helemaal niet, maar het is. Ik kan mij al druk maken over zaterdag, als Sam naar huis mag. We slapen donderdag bij zijn zoon, dit is 20 minuten van het AVL vandaan. Hij brengt ons daarheen en haalt ons zaterdag weer op. Dan rij ik van Zaandam naar Lelystad. Heel omslachtig, maar ik vind de zuidas in Amsterdam zo vreselijk om te rijden dus dan maar zo. Het ding in de oksel groeit met de dag, zo eng!! Nog 5 dagen wachten van de 5 weken. Wel nog contact gehad met de chat van de chirurg over de grote van het ding. Het maak niet uit voor de operatie, kregen we als antwoord. Sam kan nu alleen nog maar op zijn rug slapen en zijn arm wordt erg opzij gedrukt door het ding. Het wordt echt tijd nu......maar het was geen spoed...Voor ons wel hoor, maar ja, wachten wachten wachten.
4 reacties
Lastig he, al dat wachten. Zelf wil je dat ding zo snel mogelijk weg weg weg. En voor artsen is dat geen spoed, maar voor jullie gevoel wél! Dat het maar snel zover is! xxx
Jazeker en zelf zeg ik altijd tegen anderen....niet zoveel stress, is niet goed, maar bij mijzelf is het minder makkelijk hahahaha. Zolang het ding is ingekapseld is het oke, maar wat als dit een deze dagen niet meer zo is? Dan gaan we toch wel even in een stevig gesprek denk ik. Doemdenken kan ik ook.
Eigen adviezen opvolgen is idd verdomd lastig 😁. En over dat incasseren begrijp ik je standpunt zeker.
Verstandig, onder spanning rijden is niet goed, mooi opgelost! Hoop dat het goed gaat met verwijdering !