ik moet wat kwijt

Beste allemaal, wat ik ga schrijven valt mij best moeilijk. We stappen zo in de auto naar het AVL voor de uitslag. Na dat ellendige wachten en de ondragelijke spanning. We weten het al wel hoor, niet gekeken op de site overigens. Maar goed is het niet en de dubbele immuun heeft waarschijnlijk ook niet geholpen. Maar nu komt het: Ik ben al weken in mijn hoofd bezig met het feit dat Sam er niet meer zal zijn. Zijn uitvaart, zit in mijn hoofd. Het afscheid, de familie, zucht, de tranen komen weer. Maar goed, ik krijg het niet uit mijn hoofd, terwijl mijn lieverd  nog naast me loopt, plannetjes maakt enzo. Ik probeer die gedachtes echt weg te krijgen, maar ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Hoe gaan jullie hier mee om? Iedereen hoor ik: houd moed, blijf positief, maar wat blijft er over? Brafmek wordt waarschijnlijk weer gestart, Wat zijn nu nog de kansen? Maar daarna? Ja, antwoord krijgen we straks. Sam is druistig, loopt heen en weer en ziet zijn  kansen en grenzen steeds kleiner worden. Hoe gaan jullie hier mee om?