Daar ben ik weer
Hallo lieve mensen,
Gisteren een overnachting gedaan in Mercure hotel. Het Gasthuis was vol. Vanmorgen weer naar AVL. Vroeg bloedprikken. Het "ding" onder Sam zijn arm wordt alsmaar groter en hij begint er last van te krijgen. Het "ding" zelf doet geen pijn, maar het drukt aan alle kanten en blijft huid oprekken. Bij het gesprek met Dr. Mallo komt dit uiteraard naar voren. Bloeduitslagen zijn op zich goed, dus de 5e kuur kan starten. Tumormarkers waren wat omhoog, 1.67, maar deze zijn niet betrouwbaar, noemt de arts nog. Dat vind ik altijd een fijn idee. De bult wordt besproken. Wachten duurt lang, maar het was geen spoed. Dr. Mallo noemt nog dat het een hematoom is, maar in het verslag staat dat het toch verdacht wordt van kanker. Met andere woorden, ze weten het nu nog niet. Op papier staat er een operatie gepland op 10 juli, nog 2 weken wachten. Een palliatieve re-okselklierdissectie wordt dit genoemd. Dit wisten we, maar stel, stel nu dat het toch een hematoom is? We gaan het allemaal horen. Sam voelt zich best goed gelukkig. Het slapen wordt wel lastiger, door de bult. Wel gaan er gedachtes mee....is de operatie niet te laat? Is het goed om zolang te moeten wachten? Vertrouwen hebben en positief blijven, lastig, maar we doen ons best.
Liefs
Anneke
2 reacties
"palliatieve re-okselklierdissectie"....hoeveel zou het opleveren bij scrabble...iets wat je liever kwijt dan rijk bent...
Dat wachten en vooral de gedachtes als: wat doet dat met de kanker in die tijd, zijn gekmakend. Helaas is het niet anders. Sterkte tot 10 juli.
Liefs, Monique