Versie 2.0

Op de tatoeage na is mijn lichaam gebracht in een nieuwe staat.

Niet in oude staat want die weg is voorgoed afgesloten. Ik ben geheeld en afgezien van de jaarlijkse controles en de dagelijkse medicatie begin ik in 2019 een nieuw leven.

De gebruiksaanwijzing bij deze nieuwe versie 2.0 is niet geschreven in mijn moedertaal, dit betekent dat ik door schade en schande maar met het volste vertrouwen mijn nieuwe zelf moet gaan ontdekken

Hierbij rijst de vraag:Heer wat wilt U dat ik doen zal?

Het loslaten van deze ziekte is geen eenvoudige zaak maar een dagelijkse worsteling. Vanaf mei 2015 gingen kanker en ik hand in hand door het leven.

En geloof mij het is niet makkelijk om hand in hand te lopen met je aartsvijand. We laten elkaar los, ik zie de ziekte verdwijnen als in de mist van Avalon, een mythe waarvan ik later denk : Is dat echt gebeurt?

Mijn raadgevers angst, onzekerheid en onrust geeft ik ook hun laatste loon, en als ze toch weer aankloppen om te vragen om werk? 

Dan zegt een stem: Ik zal er zijn!